وهب

Arabic

Etymology 1.1

Root
و ه ب (w h b)
5 terms

Compare Aramaic יְהַב (yəhaḇ) and Hebrew יְהָב (y’hab).

Verb

وَهَبَ • (wahaba) I (non-past يَهَبُ (yahabu), verbal noun وَهْب (wahb) or وَهَب (wahab) or هِبَة (hiba) or مَوْهِبَة (mawhiba))

(transitive, ditransitive) to grant (someone) (something); to accord (something) [with ل (l) ‘to someone’]
Synonym: رَزَقَ (razaqa)

وَهَبَهُمُ اللّٰهُ نَصْرًا ― wahabahumu llāhu naṣran ― Allah granted them victory.
1. (transitive, ditransitive) to gift (someone) (something), to present (something) [with ل (l) ‘to someone’]
  Synonym: أَهْدَى (ʔahdā)
  
  وَهَبَ صَاحِبَهُ مَالًا
  wahaba ṣāḥibahu mālan
  He gifted his companion some money.
2. (transitive, ditransitive) to give up or yield up (something) [with ل (l) ‘to someone’]
  Synonyms: أَعْطَى (ʔaʕṭā), مَنَحَ (manaḥa)
3. (transitive, ditransitive, of a woman or her guardian, dated) to give (someone or oneself) in marriage [with ل (l) ‘to a man’]
  Synonym: زَوَّجَ (zawwaja)
  
  وَهَبَتْ لَهُ نَفْسَهَا ― wahabat lahu nafsahā ― She gave herself to him.
(only in the imperative) suppose, grant

Conjugation

Conjugation of **وَهَبَ** (I, assimilated, a ~ a, full passive, verbal nouns **وَهْب**, **وَهَب**, *هِبَة*, *مَوْهِبَة*)

verbal noun الْمَصْدَر					وَهْب, وَهَب, هِبَة, مَوْهِبَة wahb, wahab, hiba, mawhiba
active participle اِسْم الْفَاعِل					وَاهِب wāhib
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مَوْهُوب mawhūb
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وَهَبْتُ wahabtu	وَهَبْتَ wahabta	وَهَبَ wahaba	وَهَبْتُمَا wahabtumā	وَهَبَا wahabā	وَهَبْنَا wahabnā	وَهَبْتُمْ wahabtum	وَهَبُوا wahabū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	وَهَبْتُ wahabtu	وَهَبْتِ wahabti	وَهَبَتْ wahabat	وَهَبْتُمَا wahabtumā	وَهَبَتَا wahabatā	وَهَبْنَا wahabnā	وَهَبْتُنَّ wahabtunna	وَهَبْنَ wahabna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَهَبُ ʔahabu	تَهَبُ tahabu	يَهَبُ yahabu	تَهَبَانِ tahabāni	يَهَبَانِ yahabāni	نَهَبُ nahabu	تَهَبُونَ tahabūna	يَهَبُونَ yahabūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَهَبُ ʔahabu	تَهَبِينَ tahabīna	تَهَبُ tahabu	تَهَبَانِ tahabāni	تَهَبَانِ tahabāni	نَهَبُ nahabu	تَهَبْنَ tahabna	يَهَبْنَ yahabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَهَبَ ʔahaba	تَهَبَ tahaba	يَهَبَ yahaba	تَهَبَا tahabā	يَهَبَا yahabā	نَهَبَ nahaba	تَهَبُوا tahabū	يَهَبُوا yahabū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَهَبَ ʔahaba	تَهَبِي tahabī	تَهَبَ tahaba	تَهَبَا tahabā	تَهَبَا tahabā	نَهَبَ nahaba	تَهَبْنَ tahabna	يَهَبْنَ yahabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَهَبْ ʔahab	تَهَبْ tahab	يَهَبْ yahab	تَهَبَا tahabā	يَهَبَا yahabā	نَهَبْ nahab	تَهَبُوا tahabū	يَهَبُوا yahabū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَهَبْ ʔahab	تَهَبِي tahabī	تَهَبْ tahab	تَهَبَا tahabā	تَهَبَا tahabā	نَهَبْ nahab	تَهَبْنَ tahabna	يَهَبْنَ yahabna
imperative الْأَمْر	m		هَبْ hab		هَبَا habā			هَبُوا habū
imperative الْأَمْر	f		هَبِي habī		هَبَا habā			هَبْنَ habna

passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وُهِبْتُ wuhibtu	وُهِبْتَ wuhibta	وُهِبَ wuhiba	وُهِبْتُمَا wuhibtumā	وُهِبَا wuhibā	وُهِبْنَا wuhibnā	وُهِبْتُمْ wuhibtum	وُهِبُوا wuhibū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	وُهِبْتُ wuhibtu	وُهِبْتِ wuhibti	وُهِبَتْ wuhibat	وُهِبْتُمَا wuhibtumā	وُهِبَتَا wuhibatā	وُهِبْنَا wuhibnā	وُهِبْتُنَّ wuhibtunna	وُهِبْنَ wuhibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُوهَبُ ʔūhabu	تُوهَبُ tūhabu	يُوهَبُ yūhabu	تُوهَبَانِ tūhabāni	يُوهَبَانِ yūhabāni	نُوهَبُ nūhabu	تُوهَبُونَ tūhabūna	يُوهَبُونَ yūhabūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أُوهَبُ ʔūhabu	تُوهَبِينَ tūhabīna	تُوهَبُ tūhabu	تُوهَبَانِ tūhabāni	تُوهَبَانِ tūhabāni	نُوهَبُ nūhabu	تُوهَبْنَ tūhabna	يُوهَبْنَ yūhabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُوهَبَ ʔūhaba	تُوهَبَ tūhaba	يُوهَبَ yūhaba	تُوهَبَا tūhabā	يُوهَبَا yūhabā	نُوهَبَ nūhaba	تُوهَبُوا tūhabū	يُوهَبُوا yūhabū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُوهَبَ ʔūhaba	تُوهَبِي tūhabī	تُوهَبَ tūhaba	تُوهَبَا tūhabā	تُوهَبَا tūhabā	نُوهَبَ nūhaba	تُوهَبْنَ tūhabna	يُوهَبْنَ yūhabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُوهَبْ ʔūhab	تُوهَبْ tūhab	يُوهَبْ yūhab	تُوهَبَا tūhabā	يُوهَبَا yūhabā	نُوهَبْ nūhab	تُوهَبُوا tūhabū	يُوهَبُوا yūhabū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُوهَبْ ʔūhab	تُوهَبِي tūhabī	تُوهَبْ tūhab	تُوهَبَا tūhabā	تُوهَبَا tūhabā	نُوهَبْ nūhab	تُوهَبْنَ tūhabna	يُوهَبْنَ yūhabna

References

Steingass, Francis Joseph (1884) “وهب”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[1], London: W.H. Allen

Etymology 1.2

Noun

وَهْب or وَهَب • (wahb or wahab) m

verbal noun of وَهَبَ (wahaba) (form I)

Declension

Declension of noun **وَهْب** (wahb)‎; **وَهَب** (wahab)
singular	basic singular triptote
singular	indefinite	definite	construct
informal	وَهْب‎; وَهَب wahb‎; wahab	الْوَهْب‎; الْوَهَب al-wahb‎; al-wahab	وَهْب‎; وَهَب wahb‎; wahab
nominative	وَهْبٌ‎; وَهَبٌ wahbun‎; wahabun	الْوَهْبُ‎; الْوَهَبُ al-wahbu‎; al-wahabu	وَهْبُ‎; وَهَبُ wahbu‎; wahabu
accusative	وَهْبًا‎; وَهَبًا wahban‎; wahaban	الْوَهْبَ‎; الْوَهَبَ al-wahba‎; al-wahaba	وَهْبَ‎; وَهَبَ wahba‎; wahaba
genitive	وَهْبٍ‎; وَهَبٍ wahbin‎; wahabin	الْوَهْبِ‎; الْوَهَبِ al-wahbi‎; al-wahabi	وَهْبِ‎; وَهَبِ wahbi‎; wahabi