शरण

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit शरण (śaraṇá).

Pronunciation

  • (Delhi) IPA(key): /ʃə.ɾəɳ/, [ʃɐ.ɾɐ̃ɳ]

Noun

शरण • (śaraṇf (Urdu spelling شرن)

  1. shelter, refuge
    हमने छत के नीचे शरण ली।
    hamne chat ke nīce śaraṇ lī.
    We took shelter under the roof.

Declension

Declension of शरण (fem cons-stem)
singular plural
direct शरण
śaraṇ
शरणें
śaraṇẽ
oblique शरण
śaraṇ
शरणों
śaraṇõ
vocative शरण
śaraṇ
शरणो
śaraṇo

References

  • Bahri, Hardev (1989) “शरण”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons.

Sanskrit

Alternative scripts

Pronunciation

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *śaranás, from Proto-Indo-Iranian *ćaranás, from Proto-Indo-European *ḱel- (to cover, conceal). Cognate with Latin color, Proto-Germanic *helmaz (whence English helmet, also partially derived from Old French). Compare also English color, a word derived from Latin.

Adjective

शरण • (śaraṇá) stem

  1. protecting, guarding, defending
Declension
Masculine a-stem declension of शरण
singular dual plural
nominative शरणः (śaraṇaḥ) शरणौ (śaraṇau) शरणाः (śaraṇāḥ)
accusative शरणम् (śaraṇam) शरणौ (śaraṇau) शरणान् (śaraṇān)
instrumental शरणेन (śaraṇena) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणैः (śaraṇaiḥ)
dative शरणाय (śaraṇāya) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
ablative शरणात् (śaraṇāt) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
genitive शरणस्य (śaraṇasya) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणानाम् (śaraṇānām)
locative शरणे (śaraṇe) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणेषु (śaraṇeṣu)
vocative शरण (śaraṇa) शरणौ (śaraṇau) शरणाः (śaraṇāḥ)
Feminine ā-stem declension of शरण
singular dual plural
nominative शरणा (śaraṇā) शरणे (śaraṇe) शरणाः (śaraṇāḥ)
accusative शरणाम् (śaraṇām) शरणे (śaraṇe) शरणाः (śaraṇāḥ)
instrumental शरणया (śaraṇayā) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणाभिः (śaraṇābhiḥ)
dative शरणायै (śaraṇāyai) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणाभ्यः (śaraṇābhyaḥ)
ablative शरणायाः (śaraṇāyāḥ) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणाभ्यः (śaraṇābhyaḥ)
genitive शरणायाः (śaraṇāyāḥ) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणानाम् (śaraṇānām)
locative शरणायाम् (śaraṇāyām) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणासु (śaraṇāsu)
vocative शरणे (śaraṇe) शरणे (śaraṇe) शरणाः (śaraṇāḥ)
Neuter a-stem declension of शरण
singular dual plural
nominative शरणम् (śaraṇam) शरणे (śaraṇe) शरणानि (śaraṇāni)
accusative शरणम् (śaraṇam) शरणे (śaraṇe) शरणानि (śaraṇāni)
instrumental शरणेन (śaraṇena) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणैः (śaraṇaiḥ)
dative शरणाय (śaraṇāya) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
ablative शरणात् (śaraṇāt) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
genitive शरणस्य (śaraṇasya) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणानाम् (śaraṇānām)
locative शरणे (śaraṇe) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणेषु (śaraṇeṣu)
vocative शरण (śaraṇa) शरणे (śaraṇe) शरणानि (śaraṇāni)

Proper noun

शरण • (śaraṇa) stemm

  1. name of a serpent-demon
  2. name of a poet
  3. name of a king

Noun

शरण • (śaraṇá) stemn

  1. shelter, place of shelter or refuge or rest, hut, house, habitation, abode, lair (of an animal), home, asylum
  2. refuge, protection, refuge with
    śaraṇaṃ √gam or √yā or √i etc — to go to any one for protection, seek refuge with (+accusative or genitive; often at the end of a compound)
    • c. 400 BCE, Bhagavad Gītā 18.66:
      सर्वधर्मान्परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज
      sarvadharmānparityajya māmekaṃ śaraṇaṃ vraja
      Abandoning all mores, come only to me to take refuge
  3. water
  4. (with इन्द्रस्य (indrasya)) name of a सामन् (sāman)
Declension
Neuter a-stem declension of शरण
singular dual plural
nominative शरणम् (śaraṇám) शरणे (śaraṇé) शरणानि (śaraṇā́ni)
शरणा¹ (śaraṇā́¹)
accusative शरणम् (śaraṇám) शरणे (śaraṇé) शरणानि (śaraṇā́ni)
शरणा¹ (śaraṇā́¹)
instrumental शरणेन (śaraṇéna) शरणाभ्याम् (śaraṇā́bhyām) शरणैः (śaraṇaíḥ)
शरणेभिः¹ (śaraṇébhiḥ¹)
dative शरणाय (śaraṇā́ya) शरणाभ्याम् (śaraṇā́bhyām) शरणेभ्यः (śaraṇébhyaḥ)
ablative शरणात् (śaraṇā́t) शरणाभ्याम् (śaraṇā́bhyām) शरणेभ्यः (śaraṇébhyaḥ)
genitive शरणस्य (śaraṇásya) शरणयोः (śaraṇáyoḥ) शरणानाम् (śaraṇā́nām)
locative शरणे (śaraṇé) शरणयोः (śaraṇáyoḥ) शरणेषु (śaraṇéṣu)
vocative शरण (śáraṇa) शरणे (śáraṇe) शरणानि (śáraṇāni)
शरणा¹ (śáraṇā¹)
  • ¹Vedic

Descendants

  • Pali: saraṇa
  • Hindi: शरण (śaraṇ)
  • Urdu: شرن (śaran)
  • Bengali: শরণ (śoron)
  • Old Javanese: śaraṇa

References

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

शरण • (śaraṇa) stemm

  1. one of the arrows of Kamadeva
Declension
Masculine a-stem declension of शरण
singular dual plural
nominative शरणः (śaraṇaḥ) शरणौ (śaraṇau)
शरणा¹ (śaraṇā¹)
शरणाः (śaraṇāḥ)
शरणासः¹ (śaraṇāsaḥ¹)
accusative शरणम् (śaraṇam) शरणौ (śaraṇau)
शरणा¹ (śaraṇā¹)
शरणान् (śaraṇān)
instrumental शरणेन (śaraṇena) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणैः (śaraṇaiḥ)
शरणेभिः¹ (śaraṇebhiḥ¹)
dative शरणाय (śaraṇāya) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
ablative शरणात् (śaraṇāt) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
genitive शरणस्य (śaraṇasya) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणानाम् (śaraṇānām)
locative शरणे (śaraṇe) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणेषु (śaraṇeṣu)
vocative शरण (śaraṇa) शरणौ (śaraṇau)
शरणा¹ (śaraṇā¹)
शरणाः (śaraṇāḥ)
शरणासः¹ (śaraṇāsaḥ¹)
  • ¹Vedic

Noun

शरण • (śaraṇa) stemn

  1. falling asunder, bursting, falling in
  2. killing, slaying
  3. what slays or injures
Declension
Neuter a-stem declension of शरण
singular dual plural
nominative शरणम् (śaraṇam) शरणे (śaraṇe) शरणानि (śaraṇāni)
शरणा¹ (śaraṇā¹)
accusative शरणम् (śaraṇam) शरणे (śaraṇe) शरणानि (śaraṇāni)
शरणा¹ (śaraṇā¹)
instrumental शरणेन (śaraṇena) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणैः (śaraṇaiḥ)
शरणेभिः¹ (śaraṇebhiḥ¹)
dative शरणाय (śaraṇāya) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
ablative शरणात् (śaraṇāt) शरणाभ्याम् (śaraṇābhyām) शरणेभ्यः (śaraṇebhyaḥ)
genitive शरणस्य (śaraṇasya) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणानाम् (śaraṇānām)
locative शरणे (śaraṇe) शरणयोः (śaraṇayoḥ) शरणेषु (śaraṇeṣu)
vocative शरण (śaraṇa) शरणे (śaraṇe) शरणानि (śaraṇāni)
शरणा¹ (śaraṇā¹)
  • ¹Vedic

References