வம்பு

From வன் (vaṉ, probably from வல் (val)) +‎ -பு (-pu). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

• IPA^(key): /ʋambɯ/

வம்பு • (vampu)

1. newness, novelty

   Synonym: புதுமை (putumai)

2. wanton act; dalliance

   அவளோடு வம்பு பண்ணிக்கொண்டிருந்தான். ― avaḷōṭu vampu paṇṇikkoṇṭiruntāṉ. ― He was dallying with her

3. quarrel

   Synonym: சண்டை (caṇṭai)

   அவன் ஒருவரோடும் வம்புக்குப் போகிறதில்லை. ― avaṉ oruvarōṭum vampukkup pōkiṟatillai. ― He does not go to a quarrel with anyone.

4. unstability

   Synonym: நிலையின்மை (nilaiyiṉmai)

5. uselessness; worthlessness
6. (colloquial) idle talk; gossip
7. scandal

   Synonym: பழிமொழி (paḻimoḻi)

8. evil word

   Synonym: தீம்புச்சொல் (tīmpuccol)

9. falsity

   Synonym: படிறு (paṭiṟu)

10. base conduct

    Synonym: சிற்றொழுக்கம் (ciṟṟoḻukkam)

11. indecent language
12. deceit

    Synonym: வஞ்சனை (vañcaṉai)

13. comparison, similitude

    Synonym: உவமை (uvamai)

14. fragrance

    Synonym: வாசனை (vācaṉai)

15. girdle, belt for the waist

    Synonym: அரைக்கச்சு (araikkaccu)

16. girth of an elephant

    Synonym: யானைக்கச்சு (yāṉaikkaccu)

17. stays for woman's breast

    Synonym: முலைக்கச்சு (mulaikkaccu)

18. glove

    Synonym: கையுறை (kaiyuṟai)

19. upper garment
20. earthen vessel

    Synonym: மிடா (miṭā)

• அக்கப்போர் (akkappōr)

• University of Madras (1924–1936) “வம்பு”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press