กุมภาพันธ์
Thai
Alternative forms
Etymology
From กุมภ (gum, “pitcher”) + อาพันธ์ (“affection; decoration; etc”); literally "affection of the pitcher (Aquarius)"; believed to have been coined by Thewawong Waropakan (1858–1923) together with by Phraya Si Sunthon Wohan (Noi Acharayangkun) (1822–1891);[1] first used officially in the edict of Rama V dated 1 April 1890.[2]
Pronunciation
| Orthographic | กุมภาพันธ์ k u m bʰ ā b ạ n dʰ ʻ | |
|---|---|---|
| Phonemic | กุม-ภา-พัน k u m – bʰ ā – b ạ n | |
| Romanization | Paiboon | gum-paa-pan |
| Royal Institute | kum-pha-phan | |
| (standard) IPA(key) | /kum˧.pʰaː˧.pʰan˧/(R) | |
Proper noun
กุมภาพันธ์ • (gum-paa-pan)
See also
Gregorian calendar monthsedit
References
- ^ ส.พลายน้อย (12 April 2019) “ชื่อ "วัน–เดือน" ของไทยมาจากไหน การใช้วันที่ ๑, ๒, ๓... เริ่มเมื่อใด?”, in ศิลปวัฒนธรรม[1] (in Thai), Bangkok: มติชน, retrieved 1 January 2020
- ^ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (1 April 1890) “พระบรมราชโองการประกาศให้ใช้วันอย่างใหม่ [ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ใช้การนับวันเดือนปีตามสุริยคติ และสถาปนารัตนโกสินทรศกขึ้น ทั้งนี้ วัน ๒ เดือน ๕ ขึ้น ๑ ค่ำ ปีฉลู ยังเป็นสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๒๕๐ ถือเป็นวันที่ ๑ เมษายน รัตนโกสินทรศก ๑๐๘]”, in ราชกิจจานุเบกษา[2] (in Thai), volume 5, number 52, Bangkok: โรงพิมพ์อักษรพิมพการ, retrieved 1 January 2020, pages 451–456