พฤศจิกายน
Thai
Alternative forms
Etymology
From พฤศจิก (prʉ́t-sà-jìk, “scorpion”) + อายน (“arrival; circulation; progress; etc”); literally "arrival of the scorpion (Scorpio)"; believed to have been coined by Thewawong Waropakan (1858–1923) together with by Phraya Si Sunthon Wohan (Noi Acharayangkun) (1822–1891);[1] first used officially in the edict of Rama V dated 1 April 1890.[2]
Pronunciation
| Orthographic | พฤศจิกายน b ṛ ɕ t͡ɕ i k ā y n | |
|---|---|---|
| Phonemic | พฺรึด-สะ-จิ-กา-ยน b ̥ r ụ ɗ – s a – t͡ɕ i – k ā – y n | |
| Romanization | Paiboon | prʉ́t-sà-jì-gaa-yon |
| Royal Institute | phruet-sa-chi-ka-yon | |
| (standard) IPA(key) | /pʰrɯt̚˦˥.sa˨˩.t͡ɕi˨˩.kaː˧.jon˧/(R) | |
Proper noun
พฤศจิกายน • (prʉ́t-sà-jì-gaa-yon)
See also
Gregorian calendar monthsedit
References
- ^ ส.พลายน้อย (12 April 2019) “ชื่อ "วัน–เดือน" ของไทยมาจากไหน การใช้วันที่ ๑, ๒, ๓... เริ่มเมื่อใด?”, in ศิลปวัฒนธรรม[1] (in Thai), Bangkok: มติชน, retrieved 1 January 2020
- ^ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (1 April 1890) “พระบรมราชโองการประกาศให้ใช้วันอย่างใหม่ [ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ใช้การนับวันเดือนปีตามสุริยคติ และสถาปนารัตนโกสินทรศกขึ้น ทั้งนี้ วัน ๒ เดือน ๕ ขึ้น ๑ ค่ำ ปีฉลู ยังเป็นสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๒๕๐ ถือเป็นวันที่ ๑ เมษายน รัตนโกสินทรศก ๑๐๘]”, in ราชกิจจานุเบกษา[2] (in Thai), volume 5, number 52, Bangkok: โรงพิมพ์อักษรพิมพการ, retrieved 1 January 2020, pages 451–456