ผิ

ผิ • (pì)

1. even; even if.

ผิ • (pì)

1. if; as if; though.
   • 1920, พระยาศรีสุนทรโวหาร (ผัน สาลักษณ), อิลราชคำฉันท์:

     ผาณิตผิชิดมด ฤจะอดบอาจจะมี แม่เหล็กฤเหล็กดี อยะยั่วก็พัวก็พัน

     pǎa-nít pì chít mót · rʉ́ jà òt bɔɔ àat jà mii · mɛ̂ɛ-lèk rʉ́ lèk dii · à-yá yûua gɔ̂ɔ puua gɔ̂ɔ pan

     If an ant is near sugar, how can it suppress itself? Seduced by rust, can magnet and fine steel prevent themselves from mingling with it?