เดน

เดน • (deen)

1. someone or something that is left and is no longer wanted.
   • (Can we date this quote?), มูลนิธิอุทยานธรรม, อารยธรรมบท ชุดที่ ๑‎^[1], compiled by ณัฐกร ทับทอง, illustrated by มลฤดี ตั้งสกุลพิทักษ์, Bangkok: Uttayarndham, page 135:

     พราหมณ์ ส่วนอันเลิศก็ดี ภัตที่ท่านแบ่งครึ่งบริโภคแล้วก็ดี เป็นของสมควรแก่เราทั้งนั้น แม้ก้อนภัตที่เป็นเป็นของสมควรแก่เราเหมือนกัน

     praam · sùuan an lə̂ət gɔ̂ɔ-dii · pát tîi tâan bɛ̀ng krʉ̂ng bɔɔ-rí-pôok lɛ́ɛo gɔ̂ɔ-dii · bpen kɔ̌ɔng sǒm-kuuan gɛ̀ɛ rao táng-nán · mɛ́ɛ gɔ̂ɔn pát tîi bpen deen bpen kɔ̌ɔng sǒm-kuuan gɛ̀ɛ rao mʉ̌ʉan-gan

     Brahman, the parts that are excellent [in taste], the victuals that thou hast already divided in half [and] consumed, are things suiting me in every respect. Even a lump of rice that is a den is a thing befitting me likewise.

   • 2013 September 13, “อาลัยสายัณห์ สัญญา นักร้องแหบมหาเสน่ห์”, in ไทยรัฐออนไลน์‎^[2], Bangkok: วัชรพล, retrieved 24 March 2020:

     ฉันรักเธอเท่าฟ้า ปรารถนาเธอยิ่งสิ่งใด ถึงเธอจะเป็นใคร...ฉันก็ไม่พะวง

     chǎn rák təə tâo fáa · bpràat-tà-nǎa təə yîng sìng dai · tʉ̌ng təə jà bpen deen krai ... chǎn gɔ̂ mâi pá-wong

     I love you so much as the sky. [I] need you more than anything else. Though you are a den of anyone..., I would not care.

2. (slang, derogatory, very offensive) low, worthless person: trash, scum, etc.