ἀνομώτερος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.ros/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/

Adjective

ἀνομώτερος • (anomṓteros) m (feminine ἀνομωτέρᾱ, neuter ἀνομώτερον); first/second declension

comparative degree of ἄνομος (ánomos)

Declension

First and second declension of ἀνομώτερος; ἀνομωτέρᾱ; ἀνομώτερον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀνομώτερος anomṓteros	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομώτερον anomṓteron	ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομώτεροι anomṓteroi	ἀνομώτεραι anomṓterai	ἀνομώτερᾰ anomṓteră
Genitive	ἀνομωτέρου anomōtérou	ἀνομωτέρᾱς anomōtérās	ἀνομωτέρου anomōtérou	ἀνομωτέροιν anomōtéroin	ἀνομωτέραιν anomōtérain	ἀνομωτέροιν anomōtéroin	ἀνομωτέρων anomōtérōn	ἀνομωτέρων anomōtérōn	ἀνομωτέρων anomōtérōn
Dative	ἀνομωτέρῳ anomōtérōi	ἀνομωτέρᾳ anomōtérāi	ἀνομωτέρῳ anomōtérōi	ἀνομωτέροιν anomōtéroin	ἀνομωτέραιν anomōtérain	ἀνομωτέροιν anomōtéroin	ἀνομωτέροις anomōtérois	ἀνομωτέραις anomōtérais	ἀνομωτέροις anomōtérois
Accusative	ἀνομώτερον anomṓteron	ἀνομωτέρᾱν anomōtérān	ἀνομώτερον anomṓteron	ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρους anomōtérous	ἀνομωτέρᾱς anomōtérās	ἀνομώτερᾰ anomṓteră
Vocative	ἀνομώτερε anomṓtere	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομώτερον anomṓteron	ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομώτεροι anomṓteroi	ἀνομώτεραι anomṓterai	ἀνομώτερᾰ anomṓteră
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀνομώτερον anomṓteron			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.