ἀττικίζω

Ancient Greek

Etymology

From Ἀττικός (Attikós) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

Verb

ἀττῐκίζω • (attĭkízō)

  1. to side or ally with the Athenians
    • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.62.2:[1]
      ἡμεῖς δὲ μηδίσαι μὲν αὐτοὺς οὔ φαμεν διότι οὐδ’ Ἀθηναίους, τῇ μέντοι αὐτῇ ἰδέᾳ ὕστερον ἰόντων Ἀθηναίων ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας μόνους αὖ Βοιωτῶν ἀττικίσαι.
      hēmeîs dè mēdísai mèn autoùs oú phamen dióti oud’ Athēnaíous, tēî méntoi autēî idéāi hústeron ióntōn Athēnaíōn epì toùs Héllēnas mónous aû Boiōtôn attikísai.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.6.13:[2]
      οὐ βουλομένων δὲ τῶν Μηθυμναίων προσχωρεῖν, ἀλλ’ ἐμφρούρων ὄντων Ἀθηναίων, καὶ τῶν τὰ πράγματα ἐχόντων ἀττικιζόντων, προσβαλὼν αἱρεῖ τὴν πόλιν κατὰ κράτος.
      ou bouloménōn dè tôn Mēthumnaíōn proskhōreîn, all’ emphroúrōn óntōn Athēnaíōn, kaì tôn tà prágmata ekhóntōn attikizóntōn, prosbalṑn haireî tḕn pólin katà krátos.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. to speak or write in Attic Greek, the Attic dialect of Ancient Greek

Conjugation

   Present: ἀττικῐ́ζω, ἀττικῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀττικῐ́ζω ἀττικῐ́ζεις ἀττικῐ́ζει ἀττικῐ́ζετον ἀττικῐ́ζετον ἀττικῐ́ζομεν ἀττικῐ́ζετε ἀττικῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀττικῐ́ζω ἀττικῐ́ζῃς ἀττικῐ́ζῃ ἀττικῐ́ζητον ἀττικῐ́ζητον ἀττικῐ́ζωμεν ἀττικῐ́ζητε ἀττικῐ́ζωσῐ(ν)
optative ἀττικῐ́ζοιμῐ ἀττικῐ́ζοις ἀττικῐ́ζοι ἀττικῐ́ζοιτον ἀττικῐζοίτην ἀττικῐ́ζοιμεν ἀττικῐ́ζοιτε ἀττικῐ́ζοιεν
imperative   ἀττίκῐζε ἀττικῐζέτω ἀττικῐ́ζετον ἀττικῐζέτων   ἀττικῐ́ζετε ἀττικῐζόντων
middle/
passive 		indicative ἀττικῐ́ζομαι ἀττικῐ́ζῃ / ἀττικῐ́ζει ἀττικῐ́ζεται ἀττικῐ́ζεσθον ἀττικῐ́ζεσθον ἀττικῐζόμεθᾰ ἀττικῐ́ζεσθε ἀττικῐ́ζονται
subjunctive ἀττικῐ́ζωμαι ἀττικῐ́ζῃ ἀττικῐ́ζηται ἀττικῐ́ζησθον ἀττικῐ́ζησθον ἀττικῐζώμεθᾰ ἀττικῐ́ζησθε ἀττικῐ́ζωνται
optative ἀττικῐζοίμην ἀττικῐ́ζοιο ἀττικῐ́ζοιτο ἀττικῐ́ζοισθον ἀττικῐζοίσθην ἀττικῐζοίμεθᾰ ἀττικῐ́ζοισθε ἀττικῐ́ζοιντο
imperative   ἀττικῐ́ζου ἀττικῐζέσθω ἀττικῐ́ζεσθον ἀττικῐζέσθων   ἀττικῐ́ζεσθε ἀττικῐζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀττικῐ́ζειν ἀττικῐ́ζεσθαι
participle m ἀττικῐ́ζων ἀττικῐζόμενος
f ἀττικῐ́ζουσᾰ ἀττικῐζομένη
n ἀττικῐ́ζον ἀττικῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ηττίκῐζον, ηττικῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηττίκῐζον ηττίκῐζες ηττίκῐζε(ν) ηττικῐ́ζετον ηττικῐζέτην ηττικῐ́ζομεν ηττικῐ́ζετε ηττίκῐζον
middle/
passive 		indicative ηττικῐζόμην ηττικῐ́ζου ηττικῐ́ζετο ηττικῐ́ζεσθον ηττικῐζέσθην ηττικῐζόμεθᾰ ηττικῐ́ζεσθε ηττικῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀττικῐέω, ἀττικῐέομαι, ἀττικῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀττικῐέω ἀττικῐέεις ἀττικῐέει ἀττικῐέετον ἀττικῐέετον ἀττικῐέομεν ἀττικῐέετε ἀττικῐέουσῐ(ν)
optative ἀττικῐέοιμῐ ἀττικῐέοις ἀττικῐέοι ἀττικῐέοιτον ἀττικῐεοίτην ἀττικῐέοιμεν ἀττικῐέοιτε ἀττικῐέοιεν
middle indicative ἀττικῐέομαι ἀττικῐέῃ / ἀττικῐέει ἀττικῐέεται ἀττικῐέεσθον ἀττικῐέεσθον ἀττικῐεόμεθᾰ ἀττικῐέεσθε ἀττικῐέονται
optative ἀττικῐεοίμην ἀττικῐέοιο ἀττικῐέοιτο ἀττικῐέοισθον ἀττικῐεοίσθην ἀττικῐεοίμεθᾰ ἀττικῐέοισθε ἀττικῐέοιντο
passive indicative ἀττικῐσθήσομαι ἀττικῐσθήσῃ ἀττικῐσθήσεται ἀττικῐσθήσεσθον ἀττικῐσθήσεσθον ἀττικῐσθησόμεθᾰ ἀττικῐσθήσεσθε ἀττικῐσθήσονται
optative ἀττικῐσθησοίμην ἀττικῐσθήσοιο ἀττικῐσθήσοιτο ἀττικῐσθήσοισθον ἀττικῐσθησοίσθην ἀττικῐσθησοίμεθᾰ ἀττικῐσθήσοισθε ἀττικῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀττικῐέειν ἀττικῐέεσθαι ἀττικῐσθήσεσθαι
participle m ἀττικῐέων ἀττικῐεόμενος ἀττικῐσθησόμενος
f ἀττικῐέουσᾰ ἀττικῐεομένη ἀττικῐσθησομένη
n ἀττικῐέον ἀττικῐεόμενον ἀττικῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀττικῐῶ, ἀττικῐοῦμαι, ἀττικῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀττικῐῶ ἀττικῐεῖς ἀττικῐεῖ ἀττικῐεῖτον ἀττικῐεῖτον ἀττικῐοῦμεν ἀττικῐεῖτε ἀττικῐοῦσῐ(ν)
optative ἀττικῐοίην / ἀττικῐοῖμῐ ἀττικῐοίης / ἀττικῐοῖς ἀττικῐοίη / ἀττικῐοῖ ἀττικῐοῖτον / ἀττικῐοίητον ἀττικῐοίτην / ἀττικῐοιήτην ἀττικῐοῖμεν / ἀττικῐοίημεν ἀττικῐοῖτε / ἀττικῐοίητε ἀττικῐοῖεν / ἀττικῐοίησᾰν
middle indicative ἀττικῐοῦμαι ἀττικῐῇ ἀττικῐεῖται ἀττικῐεῖσθον ἀττικῐεῖσθον ἀττικῐούμεθᾰ ἀττικῐεῖσθε ἀττικῐοῦνται
optative ἀττικῐοίμην ἀττικῐοῖο ἀττικῐοῖτο ἀττικῐοῖσθον ἀττικῐοίσθην ἀττικῐοίμεθᾰ ἀττικῐοῖσθε ἀττικῐοῖντο
passive indicative ἀττικῐσθήσομαι ἀττικῐσθήσῃ ἀττικῐσθήσεται ἀττικῐσθήσεσθον ἀττικῐσθήσεσθον ἀττικῐσθησόμεθᾰ ἀττικῐσθήσεσθε ἀττικῐσθήσονται
optative ἀττικῐσθησοίμην ἀττικῐσθήσοιο ἀττικῐσθήσοιτο ἀττικῐσθήσοισθον ἀττικῐσθησοίσθην ἀττικῐσθησοίμεθᾰ ἀττικῐσθήσοισθε ἀττικῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀττικῐεῖν ἀττικῐεῖσθαι ἀττικῐσθήσεσθαι
participle m ἀττικῐῶν ἀττικῐούμενος ἀττικῐσθησόμενος
f ἀττικῐοῦσᾰ ἀττικῐουμένη ἀττικῐσθησομένη
n ἀττικῐοῦν ἀττικῐούμενον ἀττικῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ηττίκῐσᾰ, ηττικῐσᾰ́μην, ηττικῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηττίκῐσᾰ ηττίκῐσᾰς ηττίκῐσε(ν) ηττικῐ́σᾰτον ηττικῐσᾰ́την ηττικῐ́σᾰμεν ηττικῐ́σᾰτε ηττίκῐσᾰν
subjunctive ἀττικῐ́σω ἀττικῐ́σῃς ἀττικῐ́σῃ ἀττικῐ́σητον ἀττικῐ́σητον ἀττικῐ́σωμεν ἀττικῐ́σητε ἀττικῐ́σωσῐ(ν)
optative ἀττικῐ́σαιμῐ ἀττικῐ́σειᾰς / ἀττικῐ́σαις ἀττικῐ́σειε(ν) / ἀττικῐ́σαι ἀττικῐ́σαιτον ἀττικῐσαίτην ἀττικῐ́σαιμεν ἀττικῐ́σαιτε ἀττικῐ́σειᾰν / ἀττικῐ́σαιεν
imperative   ἀττίκῐσον ἀττικῐσᾰ́τω ἀττικῐ́σᾰτον ἀττικῐσᾰ́των   ἀττικῐ́σᾰτε ἀττικῐσᾰ́ντων
middle indicative ηττικῐσᾰ́μην ηττικῐ́σω ηττικῐ́σᾰτο ηττικῐ́σᾰσθον ηττικῐσᾰ́σθην ηττικῐσᾰ́μεθᾰ ηττικῐ́σᾰσθε ηττικῐ́σᾰντο
subjunctive ἀττικῐ́σωμαι ἀττικῐ́σῃ ἀττικῐ́σηται ἀττικῐ́σησθον ἀττικῐ́σησθον ἀττικῐσώμεθᾰ ἀττικῐ́σησθε ἀττικῐ́σωνται
optative ἀττικῐσαίμην ἀττικῐ́σαιο ἀττικῐ́σαιτο ἀττικῐ́σαισθον ἀττικῐσαίσθην ἀττικῐσαίμεθᾰ ἀττικῐ́σαισθε ἀττικῐ́σαιντο
imperative   ἀττίκῐσαι ἀττικῐσᾰ́σθω ἀττικῐ́σᾰσθον ἀττικῐσᾰ́σθων   ἀττικῐ́σᾰσθε ἀττικῐσᾰ́σθων
passive indicative ηττικῐ́σθην ηττικῐ́σθης ηττικῐ́σθη ηττικῐ́σθητον ηττικῐσθήτην ηττικῐ́σθημεν ηττικῐ́σθητε ηττικῐ́σθησᾰν
subjunctive ἀττικῐσθῶ ἀττικῐσθῇς ἀττικῐσθῇ ἀττικῐσθῆτον ἀττικῐσθῆτον ἀττικῐσθῶμεν ἀττικῐσθῆτε ἀττικῐσθῶσῐ(ν)
optative ἀττικῐσθείην ἀττικῐσθείης ἀττικῐσθείη ἀττικῐσθεῖτον / ἀττικῐσθείητον ἀττικῐσθείτην / ἀττικῐσθειήτην ἀττικῐσθεῖμεν / ἀττικῐσθείημεν ἀττικῐσθεῖτε / ἀττικῐσθείητε ἀττικῐσθεῖεν / ἀττικῐσθείησᾰν
imperative   ἀττικῐ́σθητῐ ἀττικῐσθήτω ἀττικῐ́σθητον ἀττικῐσθήτων   ἀττικῐ́σθητε ἀττικῐσθέντων
active middle passive
infinitive ἀττικῐ́σαι ἀττικῐ́σᾰσθαι ἀττικῐσθῆναι
participle m ἀττικῐ́σᾱς ἀττικῐσᾰ́μενος ἀττικῐσθείς
f ἀττικῐ́σᾱσᾰ ἀττικῐσᾰμένη ἀττικῐσθεῖσᾰ
n ἀττικῐ́σᾰν ἀττικῐσᾰ́μενον ἀττικῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ηττίκῐκᾰ, ηττίκῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηττίκῐκᾰ ηττίκῐκᾰς ηττίκῐκε(ν) ηττικῐ́κᾰτον ηττικῐ́κᾰτον ηττικῐ́κᾰμεν ηττικῐ́κᾰτε ηττικῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ηττικῐ́κω ηττικῐ́κῃς ηττικῐ́κῃ ηττικῐ́κητον ηττικῐ́κητον ηττικῐ́κωμεν ηττικῐ́κητε ηττικῐ́κωσῐ(ν)
optative ηττικῐ́κοιμῐ / ηττικῐκοίην ηττικῐ́κοις / ηττικῐκοίης ηττικῐ́κοι / ηττικῐκοίη ηττικῐ́κοιτον ηττικῐκοίτην ηττικῐ́κοιμεν ηττικῐ́κοιτε ηττικῐ́κοιεν
imperative   ηττίκῐκε ηττικῐκέτω ηττικῐ́κετον ηττικῐκέτων   ηττικῐ́κετε ηττικῐκόντων
middle/
passive 		indicative ηττίκῐσμαι ηττίκῐσαι ηττίκῐσται ηττίκῐσθον ηττίκῐσθον ηττικῐ́σμεθᾰ ηττίκῐσθε ηττικῐ́δᾰται
subjunctive ηττικῐσμένος ὦ ηττικῐσμένος ᾖς ηττικῐσμένος ᾖ ηττικῐσμένω ἦτον ηττικῐσμένω ἦτον ηττικῐσμένοι ὦμεν ηττικῐσμένοι ἦτε ηττικῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ηττικῐσμένος εἴην ηττικῐσμένος εἴης ηττικῐσμένος εἴη ηττικῐσμένω εἴητον / εἶτον ηττικῐσμένω εἰήτην / εἴτην ηττικῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν ηττικῐσμένοι εἴητε / εἶτε ηττικῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ηττίκῐσο ηττικῐ́σθω ηττίκῐσθον ηττικῐ́σθων   ηττίκῐσθε ηττικῐ́σθων
active middle/passive
infinitive ηττικῐκέναι ηττικῐ́σθαι
participle m ηττικῐκώς ηττικῐσμένος
f ηττικῐκυῖᾰ ηττικῐσμένη
n ηττικῐκός ηττικῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ηττικῐ́κειν / ηττικῐ́κη, ηττικῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ηττικῐ́κειν / ηττικῐ́κη ηττικῐ́κεις / ηττικῐ́κης ηττικῐ́κει(ν) ηττικῐ́κετον ηττικῐκέτην ηττικῐ́κεμεν ηττικῐ́κετε ηττικῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ηττικῐ́σμην ηττίκῐσο ηττίκῐστο ηττίκῐσθον ηττικῐ́σθην ηττικῐ́σμεθᾰ ηττίκῐσθε ηττικῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἀναττῐκός (anattĭkós, “alien to the Attic dialect”)
  • ἀντιαττῐκιστής m (antiattĭkistḗs, “Anti-Atticist”)
  • Ἀτθίς (Atthís)
  • Ἀττῐικηρῶς - ἀττῐκηρῶς (attĭkērôs, “in Attic fashion”)
  • Ἀττική (Attikḗ, “Attica”)
  • Ἀττῐ́κισις - ἀττῐ́κισις f (attĭ́kisis, “Attic style, Atticism”)
  • Ἀττῐκιστής - ἀττῐκιστής m (attĭkistḗs, “speaker of Attic; one who affects or collects Attic expressions”)
  • Ἀττῐκιστί - ἀττῐκιστί (attĭkistí, “in the Attic dialect”)
  • Ἀττῐκοπέρδιξ m (Attĭkopérdix, “Attic partridge, nickname of an actor”)
  • Ἀττῐκός (Attĭkós)
  • Ἀττῐκουργής - ἀττῐκουργής (attĭkourgḗs, “wrought in Attic fashion”)
  • Ἀττῐκωνῐκός m (Attĭkōnĭkós, “comic alteration of Ἀττῐκός, after Λακωνικός”)
  • Συραττῐκός (Surattĭkós, “Syro-Attic”)
  • ὑπαττῐκός (hupattĭkós, “somewhat Attic”)
  • ὑπεραττῐκός (huperattĭkós, “excessively Attic”)
  • χρυσαττῐκός (khrusattĭkós, “golden Attic”)
  • ψευδαττῐκός (pseudattĭkós, “false Attic”)

Descendants

  • Greek: αττικίζω (attikízo)
  • Greek: αττικίζων (attikízon)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.