ἐπιχειρέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπι- (epi-) +‎ χείρ (kheír) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.kʰeː.ré.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pi.kʰiˈre.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pi.çiˈre.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pi.çiˈre.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pi.çiˈre.o/

Verb

ἐπῐχειρέω • (epĭkheiréō)

to put one's hand on/to
to set to work at, attempt, endeavor, undertake
to set upon, attack

Conjugation

Present: ἐπιχειρέω, ἐπιχειρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιχειρέω	ἐπιχειρέεις	ἐπιχειρέει	ἐπιχειρέετον	ἐπιχειρέετον	ἐπιχειρέομεν	ἐπιχειρέετε	ἐπιχειρέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιχειρέω	ἐπιχειρέῃς	ἐπιχειρέῃ	ἐπιχειρέητον	ἐπιχειρέητον	ἐπιχειρέωμεν	ἐπιχειρέητε	ἐπιχειρέωσῐ(ν)
	optative	ἐπιχειρέοιμῐ	ἐπιχειρέοις	ἐπιχειρέοι	ἐπιχειρέοιτον	ἐπιχειρεοίτην	ἐπιχειρέοιμεν	ἐπιχειρέοιτε	ἐπιχειρέοιεν
	imperative		ἐπιχείρεε	ἐπιχειρεέτω	ἐπιχειρέετον	ἐπιχειρεέτων		ἐπιχειρέετε	ἐπιχειρεόντων
middle/ passive	indicative	ἐπιχειρέομαι	ἐπιχειρέῃ / ἐπιχειρέει	ἐπιχειρέεται	ἐπιχειρέεσθον	ἐπιχειρέεσθον	ἐπιχειρεόμεθᾰ	ἐπιχειρέεσθε	ἐπιχειρέονται
	subjunctive	ἐπιχειρέωμαι	ἐπιχειρέῃ	ἐπιχειρέηται	ἐπιχειρέησθον	ἐπιχειρέησθον	ἐπιχειρεώμεθᾰ	ἐπιχειρέησθε	ἐπιχειρέωνται
	optative	ἐπιχειρεοίμην	ἐπιχειρέοιο	ἐπιχειρέοιτο	ἐπιχειρέοισθον	ἐπιχειρεοίσθην	ἐπιχειρεοίμεθᾰ	ἐπιχειρέοισθε	ἐπιχειρέοιντο
	imperative		ἐπιχειρέου	ἐπιχειρεέσθω	ἐπιχειρέεσθον	ἐπιχειρεέσθων		ἐπιχειρέεσθε	ἐπιχειρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιχειρέειν				ἐπιχειρέεσθαι
participle	m	ἐπιχειρέων				ἐπιχειρεόμενος
	f	ἐπιχειρέουσᾰ				ἐπιχειρεομένη
	n	ἐπιχειρέον				ἐπιχειρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἐπιχειρῶ, ἐπιχειροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιχειρῶ	ἐπιχειρεῖς	ἐπιχειρεῖ	ἐπιχειρεῖτον	ἐπιχειρεῖτον	ἐπιχειροῦμεν	ἐπιχειρεῖτε	ἐπιχειροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιχειρῶ	ἐπιχειρῇς	ἐπιχειρῇ	ἐπιχειρῆτον	ἐπιχειρῆτον	ἐπιχειρῶμεν	ἐπιχειρῆτε	ἐπιχειρῶσῐ(ν)
	optative	ἐπιχειροίην / ἐπιχειροῖμῐ	ἐπιχειροίης / ἐπιχειροῖς	ἐπιχειροίη / ἐπιχειροῖ	ἐπιχειροῖτον / ἐπιχειροίητον	ἐπιχειροίτην / ἐπιχειροιήτην	ἐπιχειροῖμεν / ἐπιχειροίημεν	ἐπιχειροῖτε / ἐπιχειροίητε	ἐπιχειροῖεν / ἐπιχειροίησᾰν
	imperative		ἐπιχείρει	ἐπιχειρείτω	ἐπιχειρεῖτον	ἐπιχειρείτων		ἐπιχειρεῖτε	ἐπιχειρούντων
middle/ passive	indicative	ἐπιχειροῦμαι	ἐπιχειρεῖ, ἐπιχειρῇ	ἐπιχειρεῖται	ἐπιχειρεῖσθον	ἐπιχειρεῖσθον	ἐπιχειρούμεθᾰ	ἐπιχειρεῖσθε	ἐπιχειροῦνται
	subjunctive	ἐπιχειρῶμαι	ἐπιχειρῇ	ἐπιχειρῆται	ἐπιχειρῆσθον	ἐπιχειρῆσθον	ἐπιχειρώμεθᾰ	ἐπιχειρῆσθε	ἐπιχειρῶνται
	optative	ἐπιχειροίμην	ἐπιχειροῖο	ἐπιχειροῖτο	ἐπιχειροῖσθον	ἐπιχειροίσθην	ἐπιχειροίμεθᾰ	ἐπιχειροῖσθε	ἐπιχειροῖντο
	imperative		ἐπιχειροῦ	ἐπιχειρείσθω	ἐπιχειρεῖσθον	ἐπιχειρείσθων		ἐπιχειρεῖσθε	ἐπιχειρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιχειρεῖν				ἐπιχειρεῖσθαι
participle	m	ἐπιχειρῶν				ἐπιχειρούμενος
	f	ἐπιχειροῦσᾰ				ἐπιχειρουμένη
	n	ἐπιχειροῦν				ἐπιχειρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπεχείρεον, ἐπεχειρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεχείρεον	ἐπεχείρεες	ἐπεχείρεε(ν)	ἐπεχειρέετον	ἐπεχειρεέτην	ἐπεχειρέομεν	ἐπεχειρέετε	ἐπεχείρεον
middle/ passive	indicative	ἐπεχειρεόμην	ἐπεχειρέου	ἐπεχειρέετο	ἐπεχειρέεσθον	ἐπεχειρεέσθην	ἐπεχειρεόμεθᾰ	ἐπεχειρέεσθε	ἐπεχειρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπεχείρουν, ἐπεχειρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεχείρουν	ἐπεχείρεις	ἐπεχείρει	ἐπεχειρεῖτον	ἐπεχειρείτην	ἐπεχειροῦμεν	ἐπεχειρεῖτε	ἐπεχείρουν
middle/ passive	indicative	ἐπεχειρούμην	ἐπεχειροῦ	ἐπεχειρεῖτο	ἐπεχειρεῖσθον	ἐπεχειρείσθην	ἐπεχειρούμεθᾰ	ἐπεχειρεῖσθε	ἐπεχειροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπιχειρήσω, ἐπιχειρήσομαι, ἐπιχειρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιχειρήσω	ἐπιχειρήσεις	ἐπιχειρήσει	ἐπιχειρήσετον	ἐπιχειρήσετον	ἐπιχειρήσομεν	ἐπιχειρήσετε	ἐπιχειρήσουσῐ(ν)
active	optative	ἐπιχειρήσοιμῐ	ἐπιχειρήσοις	ἐπιχειρήσοι	ἐπιχειρήσοιτον	ἐπιχειρησοίτην	ἐπιχειρήσοιμεν	ἐπιχειρήσοιτε	ἐπιχειρήσοιεν
middle	indicative	ἐπιχειρήσομαι	ἐπιχειρήσῃ / ἐπιχειρήσει	ἐπιχειρήσεται	ἐπιχειρήσεσθον	ἐπιχειρήσεσθον	ἐπιχειρησόμεθᾰ	ἐπιχειρήσεσθε	ἐπιχειρήσονται
middle	optative	ἐπιχειρησοίμην	ἐπιχειρήσοιο	ἐπιχειρήσοιτο	ἐπιχειρήσοισθον	ἐπιχειρησοίσθην	ἐπιχειρησοίμεθᾰ	ἐπιχειρήσοισθε	ἐπιχειρήσοιντο
passive	indicative	ἐπιχειρηθήσομαι	ἐπιχειρηθήσῃ	ἐπιχειρηθήσεται	ἐπιχειρηθήσεσθον	ἐπιχειρηθήσεσθον	ἐπιχειρηθησόμεθᾰ	ἐπιχειρηθήσεσθε	ἐπιχειρηθήσονται
passive	optative	ἐπιχειρηθησοίμην	ἐπιχειρηθήσοιο	ἐπιχειρηθήσοιτο	ἐπιχειρηθήσοισθον	ἐπιχειρηθησοίσθην	ἐπιχειρηθησοίμεθᾰ	ἐπιχειρηθήσοισθε	ἐπιχειρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπιχειρήσειν			ἐπιχειρήσεσθαι		ἐπιχειρηθήσεσθαι
participle	m	ἐπιχειρήσων			ἐπιχειρησόμενος		ἐπιχειρηθησόμενος
	f	ἐπιχειρήσουσᾰ			ἐπιχειρησομένη		ἐπιχειρηθησομένη
	n	ἐπιχειρῆσον			ἐπιχειρησόμενον		ἐπιχειρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπεχείρησᾰ, ἐπεχειρησᾰ́μην, ἐπεχειρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεχείρησᾰ	ἐπεχείρησᾰς	ἐπεχείρησε(ν)	ἐπεχειρήσᾰτον	ἐπεχειρησᾰ́την	ἐπεχειρήσᾰμεν	ἐπεχειρήσᾰτε	ἐπεχείρησᾰν
	subjunctive	ἐπιχειρήσω	ἐπιχειρήσῃς	ἐπιχειρήσῃ	ἐπιχειρήσητον	ἐπιχειρήσητον	ἐπιχειρήσωμεν	ἐπιχειρήσητε	ἐπιχειρήσωσῐ(ν)
	optative	ἐπιχειρήσαιμῐ	ἐπιχειρήσειᾰς / ἐπιχειρήσαις	ἐπιχειρήσειε(ν) / ἐπιχειρήσαι	ἐπιχειρήσαιτον	ἐπιχειρησαίτην	ἐπιχειρήσαιμεν	ἐπιχειρήσαιτε	ἐπιχειρήσειᾰν / ἐπιχειρήσαιεν
	imperative		ἐπιχείρησον	ἐπιχειρησᾰ́τω	ἐπιχειρήσᾰτον	ἐπιχειρησᾰ́των		ἐπιχειρήσᾰτε	ἐπιχειρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεχειρησᾰ́μην	ἐπεχειρήσω	ἐπεχειρήσᾰτο	ἐπεχειρήσᾰσθον	ἐπεχειρησᾰ́σθην	ἐπεχειρησᾰ́μεθᾰ	ἐπεχειρήσᾰσθε	ἐπεχειρήσᾰντο
	subjunctive	ἐπιχειρήσωμαι	ἐπιχειρήσῃ	ἐπιχειρήσηται	ἐπιχειρήσησθον	ἐπιχειρήσησθον	ἐπιχειρησώμεθᾰ	ἐπιχειρήσησθε	ἐπιχειρήσωνται
	optative	ἐπιχειρησαίμην	ἐπιχειρήσαιο	ἐπιχειρήσαιτο	ἐπιχειρήσαισθον	ἐπιχειρησαίσθην	ἐπιχειρησαίμεθᾰ	ἐπιχειρήσαισθε	ἐπιχειρήσαιντο
	imperative		ἐπιχείρησαι	ἐπιχειρησᾰ́σθω	ἐπιχειρήσᾰσθον	ἐπιχειρησᾰ́σθων		ἐπιχειρήσᾰσθε	ἐπιχειρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπεχειρήθην	ἐπεχειρήθης	ἐπεχειρήθη	ἐπεχειρήθητον	ἐπεχειρηθήτην	ἐπεχειρήθημεν	ἐπεχειρήθητε	ἐπεχειρήθησᾰν
	subjunctive	ἐπιχειρηθῶ	ἐπιχειρηθῇς	ἐπιχειρηθῇ	ἐπιχειρηθῆτον	ἐπιχειρηθῆτον	ἐπιχειρηθῶμεν	ἐπιχειρηθῆτε	ἐπιχειρηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπιχειρηθείην	ἐπιχειρηθείης	ἐπιχειρηθείη	ἐπιχειρηθεῖτον / ἐπιχειρηθείητον	ἐπιχειρηθείτην / ἐπιχειρηθειήτην	ἐπιχειρηθεῖμεν / ἐπιχειρηθείημεν	ἐπιχειρηθεῖτε / ἐπιχειρηθείητε	ἐπιχειρηθεῖεν / ἐπιχειρηθείησᾰν
	imperative		ἐπιχειρήθητῐ	ἐπιχειρηθήτω	ἐπιχειρήθητον	ἐπιχειρηθήτων		ἐπιχειρήθητε	ἐπιχειρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπιχειρῆσαι			ἐπιχειρήσᾰσθαι		ἐπιχειρηθῆναι
participle	m	ἐπιχειρήσᾱς			ἐπιχειρησᾰ́μενος		ἐπιχειρηθείς
	f	ἐπιχειρήσᾱσᾰ			ἐπιχειρησᾰμένη		ἐπιχειρηθεῖσᾰ
	n	ἐπιχειρῆσᾰν			ἐπιχειρησᾰ́μενον		ἐπιχειρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπεχείρηκᾰ, ἐπεχείρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεχείρηκᾰ	ἐπεχείρηκᾰς	ἐπεχείρηκε(ν)	ἐπεχειρήκᾰτον	ἐπεχειρήκᾰτον	ἐπεχειρήκᾰμεν	ἐπεχειρήκᾰτε	ἐπεχειρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπεχειρήκω	ἐπεχειρήκῃς	ἐπεχειρήκῃ	ἐπεχειρήκητον	ἐπεχειρήκητον	ἐπεχειρήκωμεν	ἐπεχειρήκητε	ἐπεχειρήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπεχειρήκοιμῐ / ἐπεχειρηκοίην	ἐπεχειρήκοις / ἐπεχειρηκοίης	ἐπεχειρήκοι / ἐπεχειρηκοίη	ἐπεχειρήκοιτον	ἐπεχειρηκοίτην	ἐπεχειρήκοιμεν	ἐπεχειρήκοιτε	ἐπεχειρήκοιεν
	imperative		ἐπεχείρηκε	ἐπεχειρηκέτω	ἐπεχειρήκετον	ἐπεχειρηκέτων		ἐπεχειρήκετε	ἐπεχειρηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπεχείρημαι	ἐπεχείρησαι	ἐπεχείρηται	ἐπεχείρησθον	ἐπεχείρησθον	ἐπεχειρήμεθᾰ	ἐπεχείρησθε	ἐπεχείρηνται
	subjunctive	ἐπεχειρημένος ὦ	ἐπεχειρημένος ᾖς	ἐπεχειρημένος ᾖ	ἐπεχειρημένω ἦτον	ἐπεχειρημένω ἦτον	ἐπεχειρημένοι ὦμεν	ἐπεχειρημένοι ἦτε	ἐπεχειρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπεχειρημένος εἴην	ἐπεχειρημένος εἴης	ἐπεχειρημένος εἴη	ἐπεχειρημένω εἴητον / εἶτον	ἐπεχειρημένω εἰήτην / εἴτην	ἐπεχειρημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐπεχειρημένοι εἴητε / εἶτε	ἐπεχειρημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἐπεχείρησο	ἐπεχειρήσθω	ἐπεχείρησθον	ἐπεχειρήσθων		ἐπεχείρησθε	ἐπεχειρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπεχειρηκέναι				ἐπεχειρῆσθαι
participle	m	ἐπεχειρηκώς				ἐπεχειρημένος
	f	ἐπεχειρηκυῖᾰ				ἐπεχειρημένη
	n	ἐπεχειρηκός				ἐπεχειρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεχειρήκειν / ἐπεχειρήκη, ἐπεχειρήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεχειρήκειν / ἐπεχειρήκη	ἐπεχειρήκεις / ἐπεχειρήκης	ἐπεχειρήκει(ν)	ἐπεχειρήκετον	ἐπεχειρηκέτην	ἐπεχειρήκεμεν	ἐπεχειρήκετε	ἐπεχειρήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεχειρήμην	ἐπεχείρησο	ἐπεχείρητο	ἐπεχείρησθον	ἐπεχειρήσθην	ἐπεχειρήμεθᾰ	ἐπεχείρησθε	ἐπεχείρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπιχείρημα (epikheírēma)
ἐπιχειρηματικός (epikheirēmatikós)
ἐπιχείρησις (epikheírēsis)
ἐπιχειρητέον (epikheirētéon)
ἐπιχειρητής (epikheirētḗs)
ἐπιχειρητικός (epikheirētikós)

Descendants

Greek: επιχειρώ (epicheiró)
Mariupol Greek: пширу́ (pširú)