ῥάσσω

Ancient Greek

Alternative forms

ῥᾱ́ττω (rhā́ttō) — Attic
ῥήσσω (rhḗssō) — Ionic

Etymology

There is no certain etymology.

Since a consonant must have been lost before the initial ῥ- (rh-), a pre-form *ϝρᾱ́χ-ιω (*wrā́kh-iō) (compare ῥαχία (rhakhía, “flood tide; roar of the breakers”)) can perhaps be identified with Proto-Slavic *raziti (“to smite, pound”), and derive from a Proto-Indo-European *wreh₂ǵʰ- (“to strike, pound”). The Slavic word, however, has also been connected with *rězati (“to cut, slice”), which is related to ῥήγνῡμι (rhḗgnūmi, “to break”); these forms derive instead from a different, albeit superficially similar, root *wreh₁ǵ-.

The semantically attractive connection with ἀράσσω (arássō, “to smite, dash”) would require a pre-form *warakʰ-, but for ἀράσσω (arássō), there is no indication for ϝ- (w-).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥ǎːs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈras.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈras.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈras.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈra.so/

Verb

ῥᾱ́σσω • (rhā́ssō)

to strike, dash
(of dancers) to beat the ground, dance

Inflection

Present: ῥᾱ́σσω, ῥᾱ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥᾱ́σσω	ῥᾱ́σσεις	ῥᾱ́σσει	ῥᾱ́σσετον	ῥᾱ́σσετον	ῥᾱ́σσομεν	ῥᾱ́σσετε	ῥᾱ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	ῥᾱ́σσω	ῥᾱ́σσῃς	ῥᾱ́σσῃ	ῥᾱ́σσητον	ῥᾱ́σσητον	ῥᾱ́σσωμεν	ῥᾱ́σσητε	ῥᾱ́σσωσῐ(ν)
	optative	ῥᾱ́σσοιμῐ	ῥᾱ́σσοις	ῥᾱ́σσοι	ῥᾱ́σσοιτον	ῥᾱσσοίτην	ῥᾱ́σσοιμεν	ῥᾱ́σσοιτε	ῥᾱ́σσοιεν
	imperative		ῥᾶσσε	ῥᾱσσέτω	ῥᾱ́σσετον	ῥᾱσσέτων		ῥᾱ́σσετε	ῥᾱσσόντων
middle/ passive	indicative	ῥᾱ́σσομαι	ῥᾱ́σσῃ / ῥᾱ́σσει	ῥᾱ́σσεται	ῥᾱ́σσεσθον	ῥᾱ́σσεσθον	ῥᾱσσόμεθᾰ	ῥᾱ́σσεσθε	ῥᾱ́σσονται
	subjunctive	ῥᾱ́σσωμαι	ῥᾱ́σσῃ	ῥᾱ́σσηται	ῥᾱ́σσησθον	ῥᾱ́σσησθον	ῥᾱσσώμεθᾰ	ῥᾱ́σσησθε	ῥᾱ́σσωνται
	optative	ῥᾱσσοίμην	ῥᾱ́σσοιο	ῥᾱ́σσοιτο	ῥᾱ́σσοισθον	ῥᾱσσοίσθην	ῥᾱσσοίμεθᾰ	ῥᾱ́σσοισθε	ῥᾱ́σσοιντο
	imperative		ῥᾱ́σσου	ῥᾱσσέσθω	ῥᾱ́σσεσθον	ῥᾱσσέσθων		ῥᾱ́σσεσθε	ῥᾱσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῥᾱ́σσειν				ῥᾱ́σσεσθαι
participle	m	ῥᾱ́σσων				ῥᾱσσόμενος
	f	ῥᾱ́σσουσᾰ				ῥᾱσσομένη
	n	ῥᾶσσον				ῥᾱσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ῥᾱ́ξω, ῥᾱ́ξομαι, ῥᾱχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥᾱ́ξω	ῥᾱ́ξεις	ῥᾱ́ξει	ῥᾱ́ξετον	ῥᾱ́ξετον	ῥᾱ́ξομεν	ῥᾱ́ξετε	ῥᾱ́ξουσῐ(ν)
active	optative	ῥᾱ́ξοιμῐ	ῥᾱ́ξοις	ῥᾱ́ξοι	ῥᾱ́ξοιτον	ῥᾱξοίτην	ῥᾱ́ξοιμεν	ῥᾱ́ξοιτε	ῥᾱ́ξοιεν
middle	indicative	ῥᾱ́ξομαι	ῥᾱ́ξῃ / ῥᾱ́ξει	ῥᾱ́ξεται	ῥᾱ́ξεσθον	ῥᾱ́ξεσθον	ῥᾱξόμεθᾰ	ῥᾱ́ξεσθε	ῥᾱ́ξονται
middle	optative	ῥᾱξοίμην	ῥᾱ́ξοιο	ῥᾱ́ξοιτο	ῥᾱ́ξοισθον	ῥᾱξοίσθην	ῥᾱξοίμεθᾰ	ῥᾱ́ξοισθε	ῥᾱ́ξοιντο
passive	indicative	ῥᾱχθήσομαι	ῥᾱχθήσῃ	ῥᾱχθήσεται	ῥᾱχθήσεσθον	ῥᾱχθήσεσθον	ῥᾱχθησόμεθᾰ	ῥᾱχθήσεσθε	ῥᾱχθήσονται
passive	optative	ῥᾱχθησοίμην	ῥᾱχθήσοιο	ῥᾱχθήσοιτο	ῥᾱχθήσοισθον	ῥᾱχθησοίσθην	ῥᾱχθησοίμεθᾰ	ῥᾱχθήσοισθε	ῥᾱχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ῥᾱ́ξειν			ῥᾱ́ξεσθαι		ῥᾱχθήσεσθαι
participle	m	ῥᾱ́ξων			ῥᾱξόμενος		ῥᾱχθησόμενος
	f	ῥᾱ́ξουσᾰ			ῥᾱξομένη		ῥᾱχθησομένη
	n	ῥᾶξον			ῥᾱξόμενον		ῥᾱχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔρρᾱξᾰ, ἐρρᾱξᾰ́μην, ἐρρᾱ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔρρᾱξᾰ	ἔρρᾱξᾰς	ἔρρᾱξε(ν)	ἐρρᾱ́ξᾰτον	ἐρρᾱξᾰ́την	ἐρρᾱ́ξᾰμεν	ἐρρᾱ́ξᾰτε	ἔρρᾱξᾰν
	subjunctive	ῥᾱ́ξω	ῥᾱ́ξῃς	ῥᾱ́ξῃ	ῥᾱ́ξητον	ῥᾱ́ξητον	ῥᾱ́ξωμεν	ῥᾱ́ξητε	ῥᾱ́ξωσῐ(ν)
	optative	ῥᾱ́ξαιμῐ	ῥᾱ́ξειᾰς / ῥᾱ́ξαις	ῥᾱ́ξειε(ν) / ῥᾱ́ξαι	ῥᾱ́ξαιτον	ῥᾱξαίτην	ῥᾱ́ξαιμεν	ῥᾱ́ξαιτε	ῥᾱ́ξειᾰν / ῥᾱ́ξαιεν
	imperative		ῥᾶξον	ῥᾱξᾰ́τω	ῥᾱ́ξᾰτον	ῥᾱξᾰ́των		ῥᾱ́ξᾰτε	ῥᾱξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐρρᾱξᾰ́μην	ἐρρᾱ́ξω	ἐρρᾱ́ξᾰτο	ἐρρᾱ́ξᾰσθον	ἐρρᾱξᾰ́σθην	ἐρρᾱξᾰ́μεθᾰ	ἐρρᾱ́ξᾰσθε	ἐρρᾱ́ξᾰντο
	subjunctive	ῥᾱ́ξωμαι	ῥᾱ́ξῃ	ῥᾱ́ξηται	ῥᾱ́ξησθον	ῥᾱ́ξησθον	ῥᾱξώμεθᾰ	ῥᾱ́ξησθε	ῥᾱ́ξωνται
	optative	ῥᾱξαίμην	ῥᾱ́ξαιο	ῥᾱ́ξαιτο	ῥᾱ́ξαισθον	ῥᾱξαίσθην	ῥᾱξαίμεθᾰ	ῥᾱ́ξαισθε	ῥᾱ́ξαιντο
	imperative		ῥᾶξαι	ῥᾱξᾰ́σθω	ῥᾱ́ξᾰσθον	ῥᾱξᾰ́σθων		ῥᾱ́ξᾰσθε	ῥᾱξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐρρᾱ́χθην	ἐρρᾱ́χθης	ἐρρᾱ́χθη	ἐρρᾱ́χθητον	ἐρρᾱχθήτην	ἐρρᾱ́χθημεν	ἐρρᾱ́χθητε	ἐρρᾱ́χθησᾰν
	subjunctive	ῥᾱχθῶ	ῥᾱχθῇς	ῥᾱχθῇ	ῥᾱχθῆτον	ῥᾱχθῆτον	ῥᾱχθῶμεν	ῥᾱχθῆτε	ῥᾱχθῶσῐ(ν)
	optative	ῥᾱχθείην	ῥᾱχθείης	ῥᾱχθείη	ῥᾱχθεῖτον / ῥᾱχθείητον	ῥᾱχθείτην / ῥᾱχθειήτην	ῥᾱχθεῖμεν / ῥᾱχθείημεν	ῥᾱχθεῖτε / ῥᾱχθείητε	ῥᾱχθεῖεν / ῥᾱχθείησᾰν
	imperative		ῥᾱ́χθητῐ	ῥᾱχθήτω	ῥᾱ́χθητον	ῥᾱχθήτων		ῥᾱ́χθητε	ῥᾱχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ῥᾶξαι			ῥᾱ́ξᾰσθαι		ῥᾱχθῆναι
participle	m	ῥᾱ́ξᾱς			ῥᾱξᾰ́μενος		ῥᾱχθείς
	f	ῥᾱ́ξᾱσᾰ			ῥᾱξᾰμένη		ῥᾱχθεῖσᾰ
	n	ῥᾶξᾰν			ῥᾱξᾰ́μενον		ῥᾱχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπῐρᾱ́σσω (epĭrā́ssō)
κᾰτᾰρρᾱ́σσω (kătărrhā́ssō)
προσρᾱ́σσω (prosrā́ssō)
ῥᾰκτηρῐος (rhăktērĭos)
ῥᾰκτός (rhăktós)
ῥᾰ́κτρῐᾰ (rhắktrĭă)
σῠρρᾱ́σσω (sŭrrhā́ssō)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ῥᾱ́σσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1276