敦煌
Chinese
phonetic | |||
---|---|---|---|
trad. (敦煌) | 敦 | 煌 | |
simp. #(敦煌) | 敦 | 煌 | |
alternative forms | 燉煌 |
Etymology
Likely from a historical Iranian language, with first known records in Chinese in the 2nd century BCE; likely cognate to the later Sogdian 𐼌𐼘𐼇𐼀𐼀𐼏 (δrwʾʾn /*θurwān, θruwān/) – name of Dunhuang known to the Sogdians – attested in the "Sogdian Ancient Letters" [early 4th century] (Gharib, 1995); possibly related to the Θροάνα (Throána) in Greek (Ptolemy, Geographia, Book VI, chap. 16) and Bactrian sources (Pulleyblank, 1962, 1966; Baxter and Sagart, 2014).
Pronunciation
- Mandarin
- (Standard Chinese)+
- Hanyu Pinyin: Dūnhuáng
- Zhuyin: ㄉㄨㄣ ㄏㄨㄤˊ
- Tongyong Pinyin: Dunhuáng
- Wade–Giles: Tun1-huang2
- Yale: Dwūn-hwáng
- Gwoyeu Romatzyh: Duenhwang
- Palladius: Дуньхуан (Dunʹxuan)
- Sinological IPA (key): /tu̯ən⁵⁵ xu̯ɑŋ³⁵/
- (Standard Chinese)+
- Cantonese
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)+
- Jyutping: deon1 wong4
- Yale: dēun wòhng
- Cantonese Pinyin: doen1 wong4
- Guangdong Romanization: dên1 wong4
- Sinological IPA (key): /tɵn⁵⁵ wɔːŋ²¹/
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)+
- Southern Min
- (Hokkien)
- Pe̍h-ōe-jī: Tun-hông
- Tâi-lô: Tun-hông
- Phofsit Daibuun: dunhoong
- IPA (Xiamen): /tun⁴⁴⁻²² hɔŋ²⁴/
- IPA (Quanzhou): /tun³³ hɔŋ²⁴/
- IPA (Zhangzhou): /tun⁴⁴⁻²² hɔŋ¹³/
- IPA (Taipei): /tun⁴⁴⁻³³ hɔŋ²⁴/
- IPA (Kaohsiung): /tun⁴⁴⁻³³ hɔŋ²³/
- (Teochew)
- Peng'im: dung1 huang5
- Pe̍h-ōe-jī-like: tung huâng
- Sinological IPA (key): /tuŋ³³⁻²³ huaŋ⁵⁵/
- (Hokkien)
- Wu
- Middle Chinese: twon hwang
- Old Chinese
- (Baxter–Sagart): /*tˤur [ɢ]ʷˤaŋ/
- (Zhengzhang): /*doːn ɡʷaːŋ/
Proper noun
敦煌
- (~市) Dunhuang (a county-level city of Jiuquan, Gansu, China)
- (historical) (~郡) Dunhuang (an ancient commandery in modern Gansu, China)
- (~縣) (historical) Dunhuang (a county of Jiuquan, Gansu, China)
Synonyms
- 沙州 (Shāzhōu)