瑜伽

Chinese

phonetic
trad. (瑜伽)
simp. #(瑜伽)
alternative forms 瑜珈

Etymology

Borrowed from Sanskrit योग (yoga) [7th century].

Pronunciation


Note: ió-gà - neologism, via English.

Rime
Character
Reading # 1/1 1/1
Initial () (36) (30)
Final () (24) (96)
Tone (調) Level (Ø) Level (Ø)
Openness (開合) Closed Open
Division () III III
Fanqie
Baxter yu gja
Reconstructions
Zhengzhang
Shangfang
/jɨo/ /ɡɨɑ/
Pan
Wuyun
/jio/ /ɡiɑ/
Shao
Rongfen
/io/ /ɡiɑ/
Edwin
Pulleyblank
/juə̆/ /gɨa/
Li
Rong
/io/ /ɡiɑ/
Wang
Li
/jĭu/ /ɡǐɑ/
Bernhard
Karlgren
/i̯u/ /gi̯ɑ/
Expected
Mandarin
Reflex
qié
Expected
Cantonese
Reflex
jyu4 ke4

Noun

瑜伽

  1. yoga (physical, mental, and spiritual practice or discipline)
    瑜伽瑜伽  ―  liàn yújiā  ―  to practise yoga

Synonyms

Derived terms

Descendants

Sino-Xenic (瑜伽):
  • Japanese: 瑜伽(ゆが) (yuga)
  • Korean: 유가(瑜伽) (yuga)
  • Vietnamese: du già (瑜伽)

References

Japanese

Kanji in this term

Hyōgai

Jinmeiyō
on'yomi

Etymology

From Middle Chinese 瑜伽 (jɨo ɡɨɑ), from Sanskrit योग (yoga). Doublet of ヨーガ (yōga) and ヨガ (yoga).

Pronunciation

Noun

()() • (yuga

  1. yoga

Synonyms

Derived terms

  • 三密瑜伽(さんみつゆが) (sanmitsuyuga)
  • 瑜伽教(ゆがきょう) (yugakyō)
  • 瑜伽三密(ゆがさんみつ) (yugasanmitsu)
  • 瑜伽師地論(ゆがしじろん) (yugashijiron)
  • 瑜伽宗(ゆがしゅう) (yugashū)
  • 瑜伽上乗(ゆがじょうじょう) (yugajōjō)
  • 瑜伽振鈴(ゆがしんれい) (yugashinrei)
  • 瑜伽論(ゆがろん) (yugaron)

References

  1. ^ Matsumura, Akira, editor (2006), 大辞林 [Daijirin] (in Japanese), Third edition, Tokyo: Sanseidō, →ISBN