-iscus
Latin
Etymology
Etymology tree
Found in Late, Vulgar, and Medieval Latin, borrowed from Proto-West Germanic *-isk, from Proto-Germanic *-iskaz, from Proto-Indo-European *-iskos (suffix).
Cognate with Ancient Greek -ῐ́σκος (-ĭ́skos), which forms diminutive nouns.[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪs.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [is.kus]
Suffix
-iscus (feminine -isca, neuter -iscum); first/second-declension suffix
- (Late Latin, Medieval Latin) Used to form adjectives
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | -iscus | -isca | -iscum | -iscī | -iscae | -isca | |
| genitive | -iscī | -iscae | -iscī | -iscōrum | -iscārum | -iscōrum | |
| dative | -iscō | -iscae | -iscō | -iscīs | |||
| accusative | -iscum | -iscam | -iscum | -iscōs | -iscās | -isca | |
| ablative | -iscō | -iscā | -iscō | -iscīs | |||
| vocative | -isce | -isca | -iscum | -iscī | -iscae | -isca | |
Derived terms
Latin terms suffixed with -iscus
Descendants
References
- ^ “-esco” in: Alberto Nocentini, Alessandro Parenti, “l'Etimologico — Vocabolario della lingua italiana”, Le Monnier, 2010, →ISBN