-iscus

Latin

Etymology

    Found in Late, Vulgar, and Medieval Latin, borrowed from Proto-West Germanic *-isk, from Proto-Germanic *-iskaz, from Proto-Indo-European *-iskos (suffix).

    Cognate with Ancient Greek -ῐ́σκος (-ĭ́skos), which forms diminutive nouns.[1]

    Pronunciation

    Suffix

    -iscus (feminine -isca, neuter -iscum); first/second-declension suffix

    1. (Late Latin, Medieval Latin) Used to form adjectives

    Declension

    First/second-declension adjective.

    singular plural
    masculine feminine neuter masculine feminine neuter
    nominative -iscus -isca -iscum -iscī -iscae -isca
    genitive -iscī -iscae -iscī -iscōrum -iscārum -iscōrum
    dative -iscō -iscae -iscō -iscīs
    accusative -iscum -iscam -iscum -iscōs -iscās -isca
    ablative -iscō -iscā -iscō -iscīs
    vocative -isce -isca -iscum -iscī -iscae -isca

    Derived terms

    Latin terms suffixed with -iscus

    Descendants

    • Aromanian: -escu
    • Asturian: -escu
    • Catalan: -esc
    • Friulian: -esc
    • Old Italian: -esco
    • Old French: -eis, -ois
    • Portuguese: -esco, -isco
    • Romanian: -esc, -escu
    • Sicilian: -iscu
    • Spanish: -sco

    References

    1. ^ “-esco” in: Alberto Nocentini, Alessandro Parenti, “l'Etimologico — Vocabolario della lingua italiana”, Le Monnier, 2010, →ISBN