Aufkündiger

German

Etymology

From aufkündigen (to denounce, to revoke, to rescind) +‎ -er.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈaʊ̯fˌkʏndɪɡɐ]
  • Hyphenation: Auf‧kün‧di‧ger

Noun

Aufkündiger m (strong, genitive Aufkündigers, plural Aufkündiger, feminine Aufkündigerin)

  1. agent noun of aufkündigen

Declension