Beichtvater

See also: Beichtväter

German

Etymology

From Middle High German bīhtvater. Analysable as Beichte (confession) +‎ Vater (father).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbaɪ̯çtˌfaːtɐ/
  • Audio:(file)

Noun

Beichtvater m (strong, genitive Beichtvaters, plural Beichtväter)

  1. (Christianity) confessor (priest who accepts someone’s confession)

Declension

Further reading