Diakon

See also: diakon

German

Etymology

From Ecclesiastical Latin diāconus, from Ancient Greek διᾱ́κονος (diā́konos).

Pronunciation

  • IPA(key): /diaˈkoːn/
  • IPA(key): /ˈdiːakoːn/ (southern Germany, Austria)
  • Rhymes: -oːn
  • Audio:(file)

Noun

Diakon m (strong or weak, genitive Diakons or Diakonen, plural Diakone or Diakonen, feminine Diakonin or Diakonisse or Diakonissin)

  1. (Christianity, Protestantism, Roman Catholicism) deacon

Declension

Derived terms

  • Archidiakon
  • Diakonat
  • Diakonin
  • diakonisch
  • Diakonisse
  • Diakonissin
  • Erzdiakon
  • Gemeindediakon
  • Pfarrdiakon
  • Subdiakon

Further reading

  • Diakon” in Duden online
  • Diakon” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache