Diselenid
German
Etymology
Noun
Diselenid n (strong, genitive Diselenids, plural Diselenide)
Declension
Declension of Diselenid [neuter, strong]
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | ein | das | Diselenid | die | Diselenide |
| genitive | eines | des | Diselenids | der | Diselenide |
| dative | einem | dem | Diselenid | den | Diseleniden |
| accusative | ein | das | Diselenid | die | Diselenide |