Feilbieter
German
Etymology
From feilbieten + -er.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈfaɪ̯lˌbiːtɐ]
- Hyphenation: Feil‧bie‧ter
Noun
Feilbieter m (strong, genitive Feilbieters, plural Feilbieter, feminine Feilbieterin)
- agent noun of feilbieten (male or of unspecified gender)