Reconstruction:Proto-West Germanic/bikkil
Proto-West Germanic
Etymology 1
From *bikkjan (“to stab, hack”) + *-il (diminutive suffix).
Noun
*bikkil m
- a chip (of stone, bone), pebble, ossicle
- Synonyms: *flint, *flintastain, *kesul, *kesulastain
- die (game piece)
- Synonyms: *bikkilastain, *wurpil
Inflection
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *bikkil | |
| Genitive | *bikkilas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *bikkil | *bikkilō, *bikkilōs |
| Accusative | *bikkil | *bikkilā |
| Genitive | *bikkilas | *bikkilō |
| Dative | *bikkilē | *bikkilum |
| Instrumental | *bikkilu | *bikkilum |
Derived terms
Descendants
- Old Saxon: *bikkil
- Middle Low German: bickel
- Old Dutch: *bickil
- Old High German: *bikkil, *bihhil
- Middle High German: bickel
- Cimbrian: biighel
- Middle High German: bickel
- → Old French: bille (“small ball, marble”)
Etymology 2
From *bikkjan (“to stab, hack”) + *-il (agent noun suffix).
Noun
*bikkil m
Inflection
| Masculine a-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *bikkil | |
| Genitive | *bikkilas | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *bikkil | *bikkilō, *bikkilōs |
| Accusative | *bikkil | *bikkilā |
| Genitive | *bikkilas | *bikkilō |
| Dative | *bikkilē | *bikkilum |
| Instrumental | *bikkilu | *bikkilum |
Descendants
- Old Saxon: *bikkil
- Middle Low German: bickel
- ⇒ Old Saxon: *stēnbikkil
- Middle Low German: stēnbickel, steinbickel, stēnbikil, steinbikil
- Old Dutch: *bickil
- Old High German: *bikkil, *bihhil
- Middle High German: bickel
- → Medieval Latin: billa