Wackelzahn
German
Etymology
From wackel(n) (“wobble”) + Zahn (“tooth”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvakl̩ˌt͡saːn/
Audio: (file) - Hyphenation: Wa‧ckel‧zahn
Noun
Wackelzahn m (strong, genitive Wackelzahnes or Wackelzahns, plural Wackelzähne)
Declension
Declension of Wackelzahn [masculine, strong]
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | ein | der | Wackelzahn | die | Wackelzähne |
| genitive | eines | des | Wackelzahnes, Wackelzahns | der | Wackelzähne |
| dative | einem | dem | Wackelzahn, Wackelzahne1 | den | Wackelzähnen |
| accusative | einen | den | Wackelzahn | die | Wackelzähne |
1Now rare, see notes.
References
- “Wackelzahn” in Duden online
- “Wackelzahn” in Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache