Weggeher

German

Etymology

From weggehen (to go away) +‎ -er.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvɛkɡeːɐ/
  • Hyphenation: Weg‧ge‧her

Noun

Weggeher m (strong, genitive Weggehers, plural Weggeher, feminine Weggeherin)

  1. agent noun of weggehen

Declension