aanhalen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenhalen. Equivalent to aan + halen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnɦaːlə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: aan‧ha‧len
Verb
aanhalen
- (transitive) to bring closer physically, notably:
- (transitive, figuratively) to bring closer emotionally, notably:
- (transitive) to quote
- Synonym: citeren
- (transitive) to invoke (an argument)
- Synonym: inroepen
- (transitive) to seize, not necessarily followed by confiscation
- Synonym: aanslaan
- (transitive) to mark, as with a dot
- Synonyms: aanstippen, aanstrepen, aanvinken
- (transitive) to underline
- (transitive, law, now chiefly Belgium) to (temporarily) confiscate, to hold
- Synonyms: aanhouden, confisqueren
Conjugation
| Conjugation of aanhalen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanhalen | |||
| past singular | haalde aan | |||
| past participle | aangehaald | |||
| infinitive | aanhalen | |||
| gerund | aanhalen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | haal aan | haalde aan | aanhaal | aanhaalde |
| 2nd person sing. (jij) | haalt aan, haal aan2 | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
| 2nd person sing. (u) | haalt aan | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
| 2nd person sing. (gij) | haalt aan | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
| 3rd person singular | haalt aan | haalde aan | aanhaalt | aanhaalde |
| plural | halen aan | haalden aan | aanhalen | aanhaalden |
| subjunctive sing.1 | hale aan | haalde aan | aanhale | aanhaalde |
| subjunctive plur.1 | halen aan | haalden aan | aanhalen | aanhaalden |
| imperative sing. | haal aan | |||
| imperative plur.1 | haalt aan | |||
| participles | aanhalend | aangehaald | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: aanhaal