accentuar
Aragonese
Verb
accentuar
- to accent (to mark with written accents)
Catalan
Etymology
Learned borrowing from Medieval Latin accentuāre, from Latin accentus.
Pronunciation
Verb
accentuar (first-person singular present accentuo, first-person singular preterite accentuí, past participle accentuat)
- to accentuate (to pronounce with vocal stress)
- to accentuate (to mark with written accents)
- to accentuate, emphasize
Conjugation
Conjugation of accentuar (first conjugation)
Related terms
- accent
- accentuació
- inaccentuat
Further reading
- “accentuar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “accentuar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “accentuar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “accentuar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Occitan
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
accentuar
- to accentuate
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.
Related terms
- accent
- accentuacion
Portuguese
Verb
accentuar (first-person singular present accentuo, first-person singular preterite accentuei, past participle accentuado)
- Pre-reform spelling (used until 1943 in Brazil and 1911 in Portugal) of acentuar.
- 1880, Maria Amalia Vaz de Carvalho, “A morte de Bertha [Bertha’s death]”, in Contos e phantasias [Short stories and fantasies][1], 2nd edition, Lisbon: Parceria Antonio Maria Pereira, published 1905, page 225:
- N’aquella physionomia accentuada e trigueira o sorriso era tão doce que lembrava o desabrochar de um lyrio.
- In that sharp and olive-toned semblance, the smile was so sweet that it resembled the blooming of a lily.
Conjugation
Conjugation of accentuar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.