adivinar
See also: adiviñar
Asturian
Pronunciation
- IPA(key): /adibiˈnaɾ/ [a.ð̞i.β̞iˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧di‧vi‧nar
Verb
adivinar (first-person singular indicative present adivino, past participle adivináu)
- alternative form of aldovinar
Conjugation
Conjugation of adivinar
infinitive | adivinar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | adivinando | ||||||
past participle | m adivináu, f adivinada, n adivinao, m pl adivinaos, f pl adivinaes | ||||||
person | first singular yo |
second singular tu |
third singular él/elli |
first plural nosotros/nós |
second plural vosotros/vós |
third plural ellos | |
indicative | present | adivino | adivines | adivina | adivinamos | adivináis | adivinen |
imperfect | adivinaba | adivinabes | adivinaba | adivinábemos, adivinábamos | adivinabeis, adivinabais | adivinaben | |
preterite | adiviné | adivinasti, adivinesti | adivinó | adivinemos | adivinastis, adivinestis | adivinaron | |
pluperfect | adivinare, adivinara | adivinares, adivinaras | adivinare, adivinara | adivináremos, adivináramos | adivinareis, adivinarais | adivinaren, adivinaran | |
future | adivinaré | adivinarás | adivinará | adivinaremos | adivinaréis | adivinarán | |
conditional | adivinaría | adivinaríes | adivinaría | adivinaríemos, adivinaríamos | adivinaríeis, adivinaríais | adivinaríen | |
subjunctive | present | adivine | adivines, adivinas | adivine | adivinemos | adivinéis | adivinen, adivinan |
imperfect | adivinare, adivinara | adivinares, adivinaras | adivinare, adivinara | adivináremos, adivináramos | adivinareis, adivinarais | adivinaren, adivinaran | |
imperative | — | adivina | — | — | adivinái | — |
References
- “adivinar” in Diccionariu de la llingua asturiana (1ª edición). Academia de la Llingua Asturiana (2000). →ISBN.
Spanish
Etymology
Inherited from Old Spanish adevinar, inherited from Latin addīvīnō, from ad- + dīvīnāre. Compare Portuguese adivinhar and English divination.
Pronunciation
- IPA(key): /adibiˈnaɾ/ [a.ð̞i.β̞iˈnaɾ]
Audio (Colombia): (file) - Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧di‧vi‧nar
Verb
adivinar (first-person singular present adivino, first-person singular preterite adiviné, past participle adivinado)
- to guess
- Synonym: conjeturar
- ¿A qué no adivina usted lo que me ha ocurrido hoy?
- I'll bet you can't guess what happened to me today.
- to divine, to foretell
- to discern
- Synonym: discernir
Conjugation
Conjugation of adivinar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of adivinar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive adivinar | dative | adivinarme | adivinarte | adivinarle, adivinarse | adivinarnos | adivinaros | adivinarles, adivinarse |
accusative | adivinarme | adivinarte | adivinarlo, adivinarla, adivinarse | adivinarnos | adivinaros | adivinarlos, adivinarlas, adivinarse | |
with gerund adivinando | dative | adivinándome | adivinándote | adivinándole, adivinándose | adivinándonos | adivinándoos | adivinándoles, adivinándose |
accusative | adivinándome | adivinándote | adivinándolo, adivinándola, adivinándose | adivinándonos | adivinándoos | adivinándolos, adivinándolas, adivinándose | |
with informal second-person singular tú imperative adivina | dative | adivíname | adivínate | adivínale | adivínanos | not used | adivínales |
accusative | adivíname | adivínate | adivínalo, adivínala | adivínanos | not used | adivínalos, adivínalas | |
with informal second-person singular vos imperative adiviná | dative | adiviname | adivinate | adivinale | adivinanos | not used | adivinales |
accusative | adiviname | adivinate | adivinalo, adivinala | adivinanos | not used | adivinalos, adivinalas | |
with formal second-person singular imperative adivine | dative | adivíneme | not used | adivínele, adivínese | adivínenos | not used | adivíneles |
accusative | adivíneme | not used | adivínelo, adivínela, adivínese | adivínenos | not used | adivínelos, adivínelas | |
with first-person plural imperative adivinemos | dative | not used | adivinémoste | adivinémosle | adivinémonos | adivinémoos | adivinémosles |
accusative | not used | adivinémoste | adivinémoslo, adivinémosla | adivinémonos | adivinémoos | adivinémoslos, adivinémoslas | |
with informal second-person plural imperative adivinad | dative | adivinadme | not used | adivinadle | adivinadnos | adivinaos | adivinadles |
accusative | adivinadme | not used | adivinadlo, adivinadla | adivinadnos | adivinaos | adivinadlos, adivinadlas | |
with formal second-person plural imperative adivinen | dative | adivínenme | not used | adivínenle | adivínennos | not used | adivínenles, adivínense |
accusative | adivínenme | not used | adivínenlo, adivínenla | adivínennos | not used | adivínenlos, adivínenlas, adivínense |
Derived terms
Related terms
Descendants
- → Neapolitan: addivinà
Further reading
- “adivinar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024