afaiçonar

Catalan

Etymology

From a- +‎ faiçó +‎ -ar.

Pronunciation

Verb

afaiçonar (first-person singular present afaiçono, first-person singular preterite afaiçoní, past participle afaiçonat); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /o/

  1. (transitive) to shape, to work (an object from a material)

Conjugation

    Conjugation of afaiçonar (first conjugation)
infinitive afaiçonar
gerund afaiçonant
past participle masculine feminine
singular afaiçonat afaiçonada
plural afaiçonats afaiçonades
person singular plural
first second third first second third
indicative jo tu ell/ella
vostè 		nosaltres
nós 		vosaltres
vós 		ells/elles
vostès
present afaiçono afaiçones afaiçona afaiçonem afaiçoneu afaiçonen
imperfect afaiçonava afaiçonaves afaiçonava afaiçonàvem afaiçonàveu afaiçonaven
future afaiçonaré afaiçonaràs afaiçonarà afaiçonarem afaiçonareu afaiçonaran
preterite afaiçoní afaiçonares afaiçonà afaiçonàrem afaiçonàreu afaiçonaren
conditional afaiçonaria afaiçonaries afaiçonaria afaiçonaríem afaiçonaríeu afaiçonarien
subjunctive jo tu ell/ella
vostè 		nosaltres
nós 		vosaltres
vós 		ells/elles
vostès
present afaiçoni afaiçonis afaiçoni afaiçonem afaiçoneu afaiçonin
imperfect afaiçonés afaiçonessis afaiçonés afaiçonéssim afaiçonéssiu afaiçonessin
imperative — tu vostè nosaltres vosaltres
vós 		vostès
affirmative — afaiçona afaiçoni afaiçonem afaiçoneu afaiçonin
negative (no) — no afaiçonis no afaiçoni no afaiçonem no afaiçoneu no afaiçonin

Derived terms

  • afaiçonament

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.