afbouwen

Dutch

Etymology

From af +‎ bouwen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌbɑu̯ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧bou‧wen

Verb

afbouwen

  1. to finish building
  2. to reduce, to phase out
    Antonym: opbouwen

Conjugation

Conjugation of afbouwen (weak, separable)
infinitive afbouwen
past singular bouwde af
past participle afgebouwd
infinitive afbouwen
gerund afbouwen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular bouw af bouwde af afbouw afbouwde
2nd person sing. (jij) bouwt af, bouw af2 bouwde af afbouwt afbouwde
2nd person sing. (u) bouwt af bouwde af afbouwt afbouwde
2nd person sing. (gij) bouwt af bouwde af afbouwt afbouwde
3rd person singular bouwt af bouwde af afbouwt afbouwde
plural bouwen af bouwden af afbouwen afbouwden
subjunctive sing.1 bouwe af bouwde af afbouwe afbouwde
subjunctive plur.1 bouwen af bouwden af afbouwen afbouwden
imperative sing. bouw af
imperative plur.1 bouwt af
participles afbouwend afgebouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • afbouw
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.