Italian
Verb
applico
- first-person singular present indicative of applicare
Latin
Etymology
From ad- + plicō (“fold; arrive”).
Pronunciation
Verb
applicō (present infinitive applicāre, perfect active applicāvī or applicuī, supine applicātum or applicitum); first conjugation
- to apply
- to add, attach, join to
- Synonyms: contribuō, implicō, colligō, addō, adiciō
- (nautical, of a ship) to steer, bring, land
- (reflexive) to lean on or against [with ad (+ accusative)]
Conjugation
Conjugation of applicō (first conjugation)
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
applicō
|
applicās
|
applicat
|
applicāmus
|
applicātis
|
applicant
|
imperfect
|
applicābam
|
applicābās
|
applicābat
|
applicābāmus
|
applicābātis
|
applicābant
|
future
|
applicābō
|
applicābis
|
applicābit
|
applicābimus
|
applicābitis
|
applicābunt
|
perfect
|
applicāvī, applicuī
|
applicāvistī, applicuistī
|
applicāvit, applicuit
|
applicāvimus, applicuimus
|
applicāvistis, applicuistis
|
applicāvērunt, applicāvēre, applicuērunt, applicuēre
|
pluperfect
|
applicāveram, applicueram
|
applicāverās, applicuerās
|
applicāverat, applicuerat
|
applicāverāmus, applicuerāmus
|
applicāverātis, applicuerātis
|
applicāverant, applicuerant
|
future perfect
|
applicāverō, applicuerō
|
applicāveris, applicueris
|
applicāverit, applicuerit
|
applicāverimus, applicuerimus
|
applicāveritis, applicueritis
|
applicāverint, applicuerint
|
passive
|
present
|
applicor
|
applicāris, applicāre
|
applicātur
|
applicāmur
|
applicāminī
|
applicantur
|
imperfect
|
applicābar
|
applicābāris, applicābāre
|
applicābātur
|
applicābāmur
|
applicābāminī
|
applicābantur
|
future
|
applicābor
|
applicāberis, applicābere
|
applicābitur
|
applicābimur
|
applicābiminī
|
applicābuntur
|
perfect
|
applicātus or applicitus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
applicātus or applicitus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
applicātus or applicitus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
applicem
|
applicēs
|
applicet
|
applicēmus
|
applicētis
|
applicent
|
imperfect
|
applicārem
|
applicārēs
|
applicāret
|
applicārēmus
|
applicārētis
|
applicārent
|
perfect
|
applicāverim, applicuerim
|
applicāverīs, applicuerīs
|
applicāverit, applicuerit
|
applicāverīmus, applicuerīmus
|
applicāverītis, applicuerītis
|
applicāverint, applicuerint
|
pluperfect
|
applicāvissem, applicuissem
|
applicāvissēs, applicuissēs
|
applicāvisset, applicuisset
|
applicāvissēmus, applicuissēmus
|
applicāvissētis, applicuissētis
|
applicāvissent, applicuissent
|
passive
|
present
|
applicer
|
applicēris, applicēre
|
applicētur
|
applicēmur
|
applicēminī
|
applicentur
|
imperfect
|
applicārer
|
applicārēris, applicārēre
|
applicārētur
|
applicārēmur
|
applicārēminī
|
applicārentur
|
perfect
|
applicātus or applicitus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
applicātus or applicitus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
applicā
|
—
|
—
|
applicāte
|
—
|
future
|
—
|
applicātō
|
applicātō
|
—
|
applicātōte
|
applicantō
|
passive
|
present
|
—
|
applicāre
|
—
|
—
|
applicāminī
|
—
|
future
|
—
|
applicātor
|
applicātor
|
—
|
—
|
applicantor
|
applicāre
|
applicārī
|
applicāns
|
—
|
applicātūrum esse, applicitūrum esse
|
applicātum īrī, applicitum īrī
|
applicātūrus, applicitūrus
|
applicandus
|
applicāvisse, applicuisse
|
applicātum esse, applicitum esse
|
—
|
applicātus, applicitus
|
—
|
applicātum fore, applicitum fore
|
—
|
—
|
applicātūrum fuisse, applicitūrum fuisse
|
—
|
—
|
—
|
applicandī
|
applicandō
|
applicandum
|
applicandō
|
applicātum, applicitum
|
applicātū, applicitū
|
Descendants
References
- “applico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “applico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- applico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to gain some one's friendship; to become intimate with: ad alicuius amicitiam se conferre, se applicare
- to become a pupil, disciple of some one: operam dare or simply se dare alicui, se tradere in disciplinam alicuius, se conferre, se applicare ad aliquem
- to apply oneself to the study of philosophy: animum appellere or se applicare ad philosophiam
- to devote oneself to writing history: ad historiam (scribendam) se conferre or se applicare
- to become a writer, embrace a literary career: animum ad scribendum appellere, applicare
Portuguese
Verb
applico
- first-person singular present indicative of applicar