błogosławiony

Polish

Etymology

Old Polish błogosławiony. By surface analysis, błogosławić +‎ -ony.

Pronunciation

  • IPA(key): /bwɔ.ɡɔ.swaˈvjɔ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnɘ
  • Syllabification: bło‧go‧sła‧wio‧ny

Noun

błogosławiony m pers (female equivalent błogosławiona)

  1. (Catholicism) blessed (title indicating the beatification of a person)
    błogosławiony arcybiskupblessed archbishop
    błogosławiony biskupblessed bioshop
    błogosławiony duchownyblessed minister
    błogosławiony ksiądzblessed priest
    błogosławiony męczennikblessed martyr
    błogosławiony patronblessed patron
    błogosławiony Albertblessed Albert
    błogosławiony Wincentyblessed Vincent
    błogosławiony Janblessed John
    błogosławieni męczennicyblessed martyrs

Declension

Adjective

błogosławiony (comparative bardziej błogosławiony, superlative najbardziej błogosławiony, no derived adverb)

  1. blessed, happy
    Antonym: przeklęty
    błogosławiony czasblessed time
    błogosławiony dzieńblessed day
    błogosławiony gośćblessed guest
    błogosławiony skutekblessed effect
    błogosławiony spokójblessed peace
    błogosławiona chwilablessed moment
    błogosławiona erablessed era
    błogosławiona nadziejablessed hope
    błogosławione rozwiązanieblessed solution
    błogosławione rządyblessed rule

Declension

Derived terms

adjective
adverb
verbs

Participle

błogosławiony (passive adjectival)

  1. passive adjectival participle of błogosławić

Declension

Further reading