bekänna
Swedish
Etymology
From Old Swedish bekænna, from Middle Low German bekennen. Equivalent of be- + känna. Cognate with Danish bekende, Norwegian Bokmål bekjenne, German bekennen and Dutch bekennen.
Verb
bekänna (present bekänner, preterite bekände, supine bekänt, imperative bekänn)
- to confess
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekänna | bekännas | ||
| supine | bekänt | bekänts | ||
| imperative | bekänn | — | ||
| imper. plural1 | bekännen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | bekänner | bekände | bekänns, bekännes | bekändes |
| ind. plural1 | bekänna | bekände | bekännas | bekändes |
| subjunctive2 | bekänne | bekände | bekännes | bekändes |
| present participle | bekännande | |||
| past participle | bekänd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- bekännare
- bekänna sig till
- bekännelse