bemoeien
Dutch
Etymology
From Middle Dutch bemoeien; compare German bemühen. Equivalent to be- + moeien.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈmui̯ə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧moei‧en
- Rhymes: -ui̯ən
Verb
bemoeien
- (reflexive) to interfere, to meddle [with met ‘with’]
- Bemoei je niet zo met mijn privéleven. ― Stop meddling with my private life.
- (reflexive) to mind, deal with; to trouble or concern oneself [with met ‘with’]
- Synonym: bezighouden
- Bemoei je met je eigen zaken! ― Mind your own business!
- Men besloot dat de secretaris zich met die taak zou moeten bemoeien. ― It was decided that the secretary should deal with that task.
Conjugation
| Conjugation of bemoeien (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bemoeien | |||
| past singular | bemoeide | |||
| past participle | bemoeid | |||
| infinitive | bemoeien | |||
| gerund | bemoeien n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bemoei | bemoeide | ||
| 2nd person sing. (jij) | bemoeit, bemoei2 | bemoeide | ||
| 2nd person sing. (u) | bemoeit | bemoeide | ||
| 2nd person sing. (gij) | bemoeit | bemoeide | ||
| 3rd person singular | bemoeit | bemoeide | ||
| plural | bemoeien | bemoeiden | ||
| subjunctive sing.1 | bemoeie | bemoeide | ||
| subjunctive plur.1 | bemoeien | bemoeiden | ||
| imperative sing. | bemoei | |||
| imperative plur.1 | bemoeit | |||
| participles | bemoeiend | bemoeid | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||