benoemen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch benoemen. Equivalent to be- + noemen.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈnumə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: be‧noe‧men
- Rhymes: -umən
Verb
benoemen
- (transitive) to appoint, to nominate
- Synonyms: aanstellen, nomineren
- (transitive) to name, to call by someone's or something's name
Conjugation
| Conjugation of benoemen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | benoemen | |||
| past singular | benoemde | |||
| past participle | benoemd | |||
| infinitive | benoemen | |||
| gerund | benoemen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | benoem | benoemde | ||
| 2nd person sing. (jij) | benoemt, benoem2 | benoemde | ||
| 2nd person sing. (u) | benoemt | benoemde | ||
| 2nd person sing. (gij) | benoemt | benoemde | ||
| 3rd person singular | benoemt | benoemde | ||
| plural | benoemen | benoemden | ||
| subjunctive sing.1 | benoeme | benoemde | ||
| subjunctive plur.1 | benoemen | benoemden | ||
| imperative sing. | benoem | |||
| imperative plur.1 | benoemt | |||
| participles | benoemend | benoemd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: benoem