bezwachtelen

Dutch

Etymology

From be- +‎ zwachtelen or zwachtel +‎ be- -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈzʋɑx.tə.lə(n)/
  • Hyphenation: be‧zwach‧te‧len

Verb

bezwachtelen

  1. (transitive) to bandage, to bind, to wrap

Conjugation

Conjugation of bezwachtelen (weak, prefixed)
infinitive bezwachtelen
past singular bezwachtelde
past participle bezwachteld
infinitive bezwachtelen
gerund bezwachtelen n
present tense past tense
1st person singular bezwachtel bezwachtelde
2nd person sing. (jij) bezwachtelt, bezwachtel2 bezwachtelde
2nd person sing. (u) bezwachtelt bezwachtelde
2nd person sing. (gij) bezwachtelt bezwachtelde
3rd person singular bezwachtelt bezwachtelde
plural bezwachtelen bezwachtelden
subjunctive sing.1 bezwachtele bezwachtelde
subjunctive plur.1 bezwachtelen bezwachtelden
imperative sing. bezwachtel
imperative plur.1 bezwachtelt
participles bezwachtelend bezwachteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.