zwachtelen

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈzʋɑx.tə.lə(n)/
  • Hyphenation: zwach‧te‧len

Etymology 1

From zwachtel +‎ -en.

Verb

zwachtelen

  1. (transitive) to bandage, to bind, to wrap
Conjugation
Conjugation of zwachtelen (weak)
infinitive zwachtelen
past singular zwachtelde
past participle gezwachteld
infinitive zwachtelen
gerund zwachtelen n
present tense past tense
1st person singular zwachtel zwachtelde
2nd person sing. (jij) zwachtelt, zwachtel2 zwachtelde
2nd person sing. (u) zwachtelt zwachtelde
2nd person sing. (gij) zwachtelt zwachtelde
3rd person singular zwachtelt zwachtelde
plural zwachtelen zwachtelden
subjunctive sing.1 zwachtele zwachtelde
subjunctive plur.1 zwachtelen zwachtelden
imperative sing. zwachtel
imperative plur.1 zwachtelt
participles zwachtelend gezwachteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

zwachtelen

  1. (archaic) plural of zwachtel
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.