biærgha

Old Swedish

Etymology

From Old Norse bjarga, from Proto-Germanic *berganą, from Proto-Indo-European *bʰergʰ-.

Verb

biærgha

  1. to save

Conjugation

Conjugation of biærgha (strong)
present past
infinitive biærgha
participle biærghandi, biærghande burghin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk biærgh biærghi, biærghe bargh burghi, burghe
þū biærgh biærghi, biærghe biærgh barght burghi, burghe
han biærgh biærghi, biærghe bargh burghi, burghe
vīr biærghum, biærghom biærghum, biærghom biærghum, biærghom burghum, burghom burghum, burghom
īr biærghin biærghin biærghin burghin burghin
þēr biærgha biærghin burghu, burgho burghin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk biærghs biærghis, biærghes barghs burghis, burghes
þū biærghs biærghis, biærghes barghts burghis, burghes
han biærghs biærghis, biærghes barghs burghis, burghes
vīr biærghums, -oms biærghums, biærghoms burghums, burghoms burghums, burghoms
īr biærghins biærghins burghins burghins
þēr biærghas biærghins burghus, burghos burghins

Descendants

  • Swedish: bärga