bjóða

See also: bjoda

Faroese

Etymology

From Old Norse bjóða, from Proto-Germanic *beudaną, from Proto-Indo-European *bʰewdʰ-.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpjɔuːwa/
    Rhymes: -ɔuːwa

Verb

bjóða (third person singular past indicative beyð, third person plural past indicative buðu, supine boðið)

  1. to offer
  2. to invite

Conjugation

Conjugation of (group v-39)
infinitive
supine boðið
present past
first singular bjóði beyð
second singular býður beyðst
third singular býður beyð
plural bjóða buðu
participle (a27)1 bjóðandi boðin
imperative
singular bjóð!
plural bjóðið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse bjóða, from Proto-Germanic *beudaną, from Proto-Indo-European *bʰewdʰ-.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpjouːða/
    Rhymes: -ouːða

Verb

bjóða (strong verb, third-person singular past indicative bauð, third-person plural past indicative buðu, supine boðið)

  1. (ditransitive) to offer
    • Luke 6:29 (English, Icelandic)
      Slái þig einhver á kinnina, skaltu og bjóða hina, og taki einhver yfirhöfn þína, skaltu ekki varna honum að taka kyrtilinn líka.
      If someone strikes you on one cheek, offer to him the other also. If someone takes your cloak, do not stop him from taking your tunic.
  2. to invite [intransitive or with dative]
  3. (ditransitive) to command

Conjugation

bjóða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að bjóða
supine sagnbót boðið
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 bjóðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég býð bauð bjóði byði
þú býður bauðst bjóðir byðir
hann, hún, það býður bauð bjóði byði
plural við bjóðum buðum bjóðum byðum
þið bjóðið buðuð bjóðið byðuð
þeir, þær, þau bjóða buðu bjóði byðu
imperative boðháttur
singular þú bjóð (þú), bjóddu
plural þið bjóðið (þið), bjóðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bjóðast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að bjóðast
supine sagnbót boðist
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 bjóðandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég býðst bauðst bjóðist byðist
þú býðst bauðst bjóðist byðist
hann, hún, það býðst bauðst bjóðist byðist
plural við bjóðumst buðumst bjóðumst byðumst
þið bjóðist buðust bjóðist byðust
þeir, þær, þau bjóðast buðust bjóðist byðust
imperative boðháttur
singular þú bjóðst (þú), bjóðstu
plural þið bjóðist (þið), bjóðisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
boðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		boðinn boðin boðið boðnir boðnar boðin
accusative
(þolfall) 		boðinn boðna boðið boðna boðnar boðin
dative
(þágufall) 		boðnum boðinni boðnu boðnum boðnum boðnum
genitive
(eignarfall) 		boðins boðinnar boðins boðinna boðinna boðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		boðni boðna boðna boðnu boðnu boðnu
accusative
(þolfall) 		boðna boðnu boðna boðnu boðnu boðnu
dative
(þágufall) 		boðna boðnu boðna boðnu boðnu boðnu
genitive
(eignarfall) 		boðna boðnu boðna boðnu boðnu boðnu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *beudaną. Ultimately from Proto-Indo-European *bʰewdʰ-.

Verb

bjóða (singular past indicative bauð, plural past indicative buðu, past participle boðinn)

  1. (ditransitive) to offer
    þeir hǫfðu boðit honum laun
    they had offered him rewards
  2. to bid, invite
  3. to bid, order
    sem lǫg buðu
    as the law prescribed
  4. to proclaim, announce
    bjóða messudag
    to proclaim a holy day

Conjugation

Conjugation of bjóða — active (strong class 2)
infinitive bjóða
present participle bjóðandi
past participle boðinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular býð bauð bjóða byða
2nd person singular býðr bautt bjóðir byðir
3rd person singular býðr bauð bjóði byði
1st person plural bjóðum buðum bjóðim byðim
2nd person plural bjóðið buðuð bjóðið byðið
3rd person plural bjóða buðu bjóði byði
imperative present
2nd person singular bjóð
1st person plural bjóðum
2nd person plural bjóðið
Conjugation of bjóða — mediopassive (strong class 2)
infinitive bjóðask
present participle bjóðandisk
past participle boðizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular bjóðumk buðumk bjóðumk byðumk
2nd person singular býzk bauzk bjóðisk byðisk
3rd person singular býzk bauzk bjóðisk byðisk
1st person plural bjóðumsk buðumsk bjóðimsk byðimsk
2nd person plural bjóðizk buðuzk bjóðizk byðizk
3rd person plural bjóðask buðusk bjóðisk byðisk
imperative present
2nd person singular bjózk
1st person plural bjóðumsk
2nd person plural bjóðizk

Derived terms

  • boði (“messenger, proclaimer”)

Descendants

  • Icelandic: bjóða
  • Faroese: bjóða
  • Norwegian Nynorsk: bjoda, bjode
  • Jamtish: bjǿðe
  • Elfdalian: biuoða
  • Old Swedish: biūþa
  • Old Danish: biūthæ
  • Old Gutnish: biauþa
    • Gutnish: bjaude

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “bjóða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 55; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.