bliźniec
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish bliźniec, from Proto-Slavic *blizьnьcь. By surface analysis, bliźni + -ec.
Pronunciation
- Rhymes: -iʑɲɛt͡s
- Syllabification: bliź‧niec
Noun
bliźniec m pers (diminutive (Middle Polish) bliźnieczek)
Declension
Declension of bliźniec
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bliźniec | bliźńcowie/bliźńce |
genitive | bliźńca | bliźńców |
dative | bliźńcowi | bliźńcom |
accusative | bliźńca | bliźńców |
instrumental | bliźńcem | bliźńcami |
locative | bliźńcu | bliźńcach |
vocative | bliźńcze | bliźńcowie/bliźńce |
Related terms
adjectives
- bliźniaczy
- bliźnięcy
- bliźniętorodny
adverbs
nouns
- bliźniactwo
- bliźniaczość
- bliźniak
- bliźniątko
- bliźnię
- bliźnięcość
verbs
- bliźnić impf
Further reading
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “bliźniec”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 168
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “BLIŹNIEC”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Marek Kunicki-Goldfinger (17.09.2009) “BLIŹNIEC”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]