bliźnięcy

Polish

Etymology

From bliźnię +‎ -y. First attested in 1601.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /bliʑˈɲɛn.t͡sɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡sɘ
  • Syllabification: bliź‧nię‧cy

Adjective

bliźnięcy (not comparable, derived adverb bliźnięco)

  1. (dated, relational) twin

Declension

Declension of bliźnięcy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bliźnięcy bliźnięca bliźnięce bliźnięcy bliźnięce
genitive bliźnięcego bliźnięcej bliźnięcego bliźnięcych
dative bliźnięcemu bliźnięcej bliźnięcemu bliźnięcym
accusative bliźnięcego bliźnięcy bliźnięcą bliźnięce bliźnięcych bliźnięce
instrumental bliźnięcym bliźnięcą bliźnięcym bliźnięcymi
locative bliźnięcym bliźnięcej bliźnięcym bliźnięcych
adjectives
adverbs
noun
verbs

References

  1. ^ Piotr Skarga (1601) Zywoty Swietych Stárego i nowego zakonu, ná káźdy dzień przez cały rok: Wybráne z powaźnych Pisárzow y Doktorow Kośćielnych, ktorych imioná níźey sa poloźone. Do ktorych przydane sa niektore duchowne Obroki y náuki przećiw kácerstwom dziśieyßym, tám gdzie sie źywot ktorego Doktorá stároźytnego połoźył. K temu kazánia krotkie ná ty światá ktore pewny dźień w Mieśiacu máia‎[1] (in Polish), page 340

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.