celić

Inherited from Proto-Slavic *cělìti. By surface analysis, cały +‎ -ić. First attested in 1471.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡sʲɛlʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡sʲɛlʲit͡ɕʲ/

celić impf

1. (transitive) to fix, to mend, to repair

   Synonyms: naprawiać, podzieławać

   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 126:

     Instaurantur id est integrantur; instauro id est reparo […] ad similitudinem prioris rei facio czylą (pro celę?) (Rom 13, 9)

     [Instaurantur id est integrantur; instauro id est reparo […] ad similitudinem prioris rei facio celą (Rom 13, 9)]

• Polish: calić, celić (Western Greater Poland)

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(calić) celić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• (Greater Poland):
  • (Western Greater Poland) IPA^(key): /ˈt͡sɛ.lit͡ɕ/

celić impf

1. (transitive, Western Greater Poland) alternative form of calić (“to revive someone who has fainted”)

• Oskar Kolberg (1877) “celić”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 26