certa

• IPA^(key): (Central, Balearic) [ˈsɛr.tə]
• IPA^(key): (Valencia) [ˈsɛɾ.ta]

certa

1. feminine singular of cert

Common Romance, from Latin certus.

• IPA^(key): /ˈt͡serta/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -erta
• Hyphenation: cer‧ta

certa (accusative singular certan, plural certaj, accusative plural certajn)

1. certain, sure
   • 1910, L. L. Zamenhof, speech at the sixth World Congress of Esperanto in Washington, D.C.:

     Mi estas certa, ke kiam ni ilin revidos, ni ne plu rekonos ilin.

     I am sure that when we see them again, we will no longer recognize them.

   Antonym: necerta

2. certain, some, determinate
   • 1907, L. L. Zamenhof (tr.), La revizoro, Paris: Esperantista Centra Librejo, translation of Ревизор by Nikolaj Vasiljeviĉ Gogol, Acto unua:

     Nu, en certaj okazoj multe da saĝo estas pli malbona, ol se oni ĝin tute ne havus.

     Now, in certain cases a lot of wisdom is worse than if you had none at all.

• certe
• certi

Borrowed from Esperanto certa, English certain, French certain, Italian certo, Spanish cierto.

• IPA^(key): /ˈt͡serta/

certa

1. certain, sure, guaranteed

   Antonym: necerta

certa

1. feminine singular of certo

• -crate, Creta, carte, cetra, creta, tacer, trace

certa

1. feminine singular of cert

• certā: (Classical Latin) IPA^(key): [ˈkɛr.taː]
• certā: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [ˈt͡ʃɛr.t̪a]
• certa: (Classical Latin) IPA^(key): [ˈkɛr.ta]
• certa: (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [ˈt͡ʃɛr.t̪a]

certā

1. second-person singular present active imperative of certō

certa

1. inflection of certus:
   1. nominative/vocative feminine singular
   2. nominative/accusative/vocative neuter plural

certā

1. ablative feminine singular of certus

• IPA^(key): /ˈkʲer͈ta/

certa

1. inflection of cert:
   1. nominative plural feminine/neuter
   2. vocative/accusative plural all genders

Borrowed from Middle High German [Term?]. First attested in c. 1500.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡sʲɛːrta/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡sʲerta/

certa f

1. (attested in Greater Poland) vimba (Vimba vimba)
   • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 21r:

     Cabarus czertha spinga idem vel spurga idem

     [Cabarus certa spinga idem vel spurga idem]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 128v:

     Spinga eyn merkatze quidam piscis czerthą

     [Spinga eyn merkatze quidam piscis certa]

• Polish: certa

• K. Nitsch, editor (1954), “certa”, in Słownik staropolski (in Polish), volume 1, Warsaw: Polish Academy of Sciences, page 219
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “certa”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “certa”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

• serta (Middle Polish)

Inherited from Old Polish certa. Compare German Zär­te.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrta
• Syllabification: cer‧ta

certa f

1. vimba (Vimba vimba)

• certa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• certa in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “certa”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “certa”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “certa”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “certa”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 265

• Rhymes: -ɛɾtɐ
• Hyphenation: cer‧ta

certa

1. feminine singular of certo

Inherited from Latin certāre.

• Audio:

  (file)

a certa (third-person singular present ceartă, past participle certat, third-person subjunctive certe) 1st conjugation

1. (reflexive) to quarrel, squabble, argue, altercate, row, argufy, wrangle, fall out with someone
2. to scold, chide, rebuke, reprove, reprehend

• certare
• ceartă

• sfădi
• încăiera
• mustra