cofiar
Portuguese
Etymology
Borrowed from French coiffer.[1]
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ko.fiˈa(ʁ)/ [ko.fɪˈa(h)], (faster pronunciation) /koˈfja(ʁ)/ [koˈfja(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /ko.fiˈa(ɾ)/ [ko.fɪˈa(ɾ)], (faster pronunciation) /koˈfja(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /ko.fiˈa(ʁ)/ [ko.fɪˈa(χ)], (faster pronunciation) /koˈfja(ʁ)/ [koˈfja(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /ko.fiˈa(ɻ)/ [ko.fɪˈa(ɻ)], (faster pronunciation) /koˈfja(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /kuˈfjaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /kuˈfja.ɾi/
- Hyphenation: co‧fi‧ar
Verb
cofiar (first-person singular present cofio, first-person singular preterite cofiei, past participle cofiado)
Conjugation
Conjugation of cofiar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
References
- ^ “cofiar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025