coita
See also: coïta
Galician
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkojta/ [ˈkoj.t̪ɐ]
- Rhymes: -ojta
- Hyphenation: coi‧ta
Etymology 1
Inherited from Old Galician-Portuguese coita, from coitar, from Vulgar Latin *cōctare, from Latin coactus (“forced”).[1] Compare Portuguese coita and Spanish cuita.
Noun
coita f (plural coitas)
- sorrow, grief
- 1370, Ramón Lorenzo, editor, Crónica troiana, A Coruña: Fundación Barrié, page 731:
- Et cõ grã coyta que auía, metíose sobre mar, cõ grandes cõpañas, porlo yr buscar, et tãto singlarõ, a rremos et a treu, ata que chegarõ alý hu el iazía soterrado
- With great grief, he went into the sea with a large army, for searching for him, and they navigated for a long time, on oars and sails, until they arrived there where he was buried
- 1845, Alberto Camino, O desconsolo:
- Xa non iremos mais po-los roleiros
en compaña amorosa áas moras, non.
Nin baixo dos follosos ameneiros
as coitas che direi do corazon.- We'll no longer go by the hedges
in loving company [searching] for blackberries, no.
Nor under the leafy alders
the afflictions of the heart I'll tell you.
- We'll no longer go by the hedges
Related terms
Etymology 2
Alternative forms
- decoita
Noun
coita f (plural coitas)
- (agriculture) fallow
- Synonym: barbeito
Related terms
- coitío
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “coyta”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “coyta”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “coita”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “coita”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “coita”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
- ^ Cf. Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983–1991) “cuita”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), Madrid: Gredos
Old Galician-Portuguese
Alternative forms
Etymology
From coitar, from Vulgar Latin *cōctare, from Latin coactus (“forced”).
Noun
coita f (plural coitas)
Derived terms
- a gran coita
- andar em coita
- aver coita de
- coita de amor
Related terms
Descendants
Further reading
Portuguese
Etymology 1
Inherited from Old Galician-Portuguese coita, from coitar, from Vulgar Latin *cōctare, from Latin coactus (“forced”). Compare Galician coita and Spanish cuita.
Alternative forms
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈkoj.tɐ/ [ˈkoɪ̯.tɐ]
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈkoj.ta/ [ˈkoɪ̯.ta]
- (Portugal) IPA(key): /ˈkoj.tɐ/
- Hyphenation: coi‧ta
Noun
coita f (plural coitas)
- (archaic) sorrow, grief, misfortune
Related terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
coita
- feminine singular of coito
Etymology 3
Verb
coita
- inflection of coitar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative