colonarius
Latin
Etymology
From colōnia (“land attached to a farm, estate”) + -ārius, from colōnus (“farmer; colonist”), from colō (“till, cultivate, worship”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔ.ɫoːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ko.loˈnaː.ri.us]
Adjective
colōnārius (feminine colōnāria, neuter colōnārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | colōnārius | colōnāria | colōnārium | colōnāriī | colōnāriae | colōnāria | |
| genitive | colōnāriī | colōnāriae | colōnāriī | colōnāriōrum | colōnāriārum | colōnāriōrum | |
| dative | colōnāriō | colōnāriae | colōnāriō | colōnāriīs | |||
| accusative | colōnārium | colōnāriam | colōnārium | colōnāriōs | colōnāriās | colōnāria | |
| ablative | colōnāriō | colōnāriā | colōnāriō | colōnāriīs | |||
| vocative | colōnārie | colōnāria | colōnārium | colōnāriī | colōnāriae | colōnāria | |
Synonyms
Related terms
References
- “colonarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- colonarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.