concluír

See also: concluir

Galician

Etymology

From Latin conclūdere.

Verb

concluír (first-person singular present conclúo, first-person singular preterite concluín, past participle concluído, short past participle concluso)

  1. to conclude

Conjugation

    Conjugation of concluír (irregular short past participle; u becomes ú when stressed)
Singular Plural
First-person
(eu) 		Second-person
(ti) 		Third-person
(el / ela / Vde.) 		First-person
(nós) 		Second-person
(vós) 		Third-person
(eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal concluír
Personal concluír concluíres concluír concluírmos concluírdes concluíren
Gerund
concluíndo
Short past participle
Masculine concluso1 conclusos1
Feminine conclusa1 conclusas1
Long past participle
Masculine concluído2 concluídos2
Feminine concluída2 concluídas2
Indicative
Present conclúo conclúes conclúe concluímos concluídes conclúen
Imperfect concluía concluías concluía concluïamos concluïades concluían
Preterite concluín concluíches concluíu concluímos concluístes concluíron
Pluperfect concluíra concluíras concluíra concluiramos concluirades concluíran
Future concluirei concluirás concluirá concluiremos concluiredes concluirán
Conditional concluiría concluirías concluiría concluiriamos concluiriades concluirían
Subjunctive
Present conclúa conclúas conclúa concluamos concluades conclúan
Imperfect concluíse concluíses concluíse concluísemos concluísedes concluísen
Future concluír concluíres concluír concluírmos concluírdes concluíren
Imperative
Affirmative conclúe conclúa concluamos concluíde conclúan
Negative (non) non conclúas non conclúa non concluamos non concluades non conclúan

1Usually used with auxiliary verbs ser and estar.
2Usually used with auxiliary verbs haber and ter.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.