człowiecznie

From *człowieczny + -ie, from człowiek + -ny. First attested in 1435.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡ʃʲʲɫɔvʲɛt͡ʃʲʲɲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡ʃʲʲɫɔvʲɛt͡ʃʲʲɲɛ/

człowiecznie

1. (attested in Silesia) humanely (in a manner befitting a person)
   • 1981-2001 [1435], Elżbieta Belcarzowa, editor, Glosy polskie w łacińskich kazaniach średniowiecznych, volume II, Legnica, page 53:

     Fratres, humanum dico propter infirmitatem carnis, bracza, czloweczne przycasz[a]uiø prze mdloscz czala, vestre (Rom 6, 19)

     [Fratres, humanum dico propter infirmitatem carnis, bracia, człowiecznie przykaz[a]uję prze mdłość ciała, vestre (Rom 6, 19)]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “człowiecznie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN