delinquentia

Interlingua

Noun

delinquentia (plural delinquentias)

  1. delinquency

Latin

Etymology 1

From dēlinquēns (transgressing”, “offending) +‎ -ia (abstract noun-forming suffix).

Pronunciation

Noun

dēlinquentia f (genitive dēlinquentiae); first declension

  1. (Late Latin) misdeed, offense, transgression
    Synonyms: dēlictum, peccātum, scelus, crīmen, vitium, noxa, facinus, iniūria, error, culpa, malum, commissum, maleficium
    Antonyms: bonum, rēctum, virtūs
Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative dēlinquentia dēlinquentiae
genitive dēlinquentiae dēlinquentiārum
dative dēlinquentiae dēlinquentiīs
accusative dēlinquentiam dēlinquentiās
ablative dēlinquentiā dēlinquentiīs
vocative dēlinquentia dēlinquentiae
Descendants
  • Catalan: delinqüència
  • English: delinquency
  • French: délinquance
  • Galician: delincuencia
  • German: Delinquenz
  • Italian: delinquenza
  • Portuguese: delinquência
  • Sicilian: dilinquenzia
  • Spanish: delincuencia

References

Etymology 2

From dēlinquēns.

Pronunciation

Participle

dēlinquentia

  1. nominative/accusative/vocative neuter plural of dēlinquēns