rectum
English
Etymology
Borrowed from New Latin rectum, clipping of Latin rectum intestinum (literally “the straight intestine”), rectum, neuter of rectus (“straight”). See right.
Pronunciation
Noun
rectum (plural recta or rectums)
- (anatomy) The terminal part of the large intestine through which feces pass after exiting the colon, but before leaving the body through the anus or cloaca.
Derived terms
Translations
terminal part of the large intestine
|
See also
See also
- nomen rectum (probably etymologically unrelated)
Further reading
- rectum on Wikipedia.Wikipedia
- “rectum”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
- William Dwight Whitney, Benjamin E[li] Smith, editors (1911), “rectum”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., →OCLC.
- “rectum”, in OneLook Dictionary Search.
French
Etymology
Borrowed from Latin rectum (intestīnum) (“straight intestine”).
Pronunciation
- IPA(key): /ʁɛk.tɔm/
Audio: (file)
Noun
rectum m (plural rectums)
Further reading
- “rectum”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈreːk.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈrɛk.t̪um]
Noun
rēctum n (genitive rēctī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rēctum | rēcta |
genitive | rēctī | rēctōrum |
dative | rēctō | rēctīs |
accusative | rēctum | rēcta |
ablative | rēctō | rēctīs |
vocative | rēctum | rēcta |
Verb
rēctum
- accusative supine of regō
Participle
rēctum
- inflection of rēctus:
- nominative/accusative/vocative neuter singular
- accusative masculine singular
References
- “rectum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "rectum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- rectum in Enrico Olivetti, editor (2003-2025), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
- rectum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum
- (ambiguous) you were right in...; you did right to..: recte, bene fecisti quod...
- (ambiguous) a good conscience: conscientia recta, recte facti (factorum), virtutis, bene actae vitae, rectae voluntatis
- (ambiguous) to congratulate oneself on one's clear conscience: conscientia recte factorum erigi
- (ambiguous) quite rightly: et recte (iure, merito)
- (ambiguous) quite rightly: et recte (iure) quidem
- (ambiguous) quite rightly: recte, iure id quidem
- (ambiguous) in a straight line: recta (regione, via); in directum