discarrico

Latin

Alternative forms

  • discarecare, discargare, discarcare

Etymology

From dis- (un-) +‎ carricō (load).

Verb

discarricō (present infinitive discarricāre, perfect active discarricāvī, supine discarricātum); first conjugation (Late Latin)

  1. to unload
    • Ca. 500 CE, Lex Salica
      Si vero vino ad domum suam exinde duxerit et discarecaverit, MDCCC dinarios qui faciunt solidos XLV culpabilis iudicetur.[1]
      If he should then take the wine home and unload it, let him be fined 1800 denarii, which amounts to 45 solidi.

Conjugation

Descendants

  • Balkano-Romance:
    • Aromanian: discarcu, discãrcari
    • Romanian: descărca, descărcare
    • Albanian: shkarkoj
  • Italo-Dalmatian:
  • Rhaeto-Romance:
  • Northern Gallo-Romance:
  • Southern Gallo-Romance:
  • Ibero-Romance:

References

  • Niermeyer, Jan Frederik (1976) “discarricare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 337