dispudet
Latin
Etymology
dis- + pudet (“to be ashamed”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈdɪs.pʊ.dɛt]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈd̪is.pu.d̪et̪]
Verb
dispudet (present infinitive dispudēre, perfect active dispuduit, supine dispuditum); second conjugation, impersonal
Conjugation
Conjugation of dispudet (second conjugation, impersonal)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | — | dispudet | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | dispudēbat | — | — | — | |||||||
| future | — | — | dispudēbit | — | — | — | |||||||
| perfect | — | — | dispuduit | — | — | — | |||||||
| pluperfect | — | — | dispuduerat | — | — | — | |||||||
| future perfect | — | — | dispuduerit | — | — | — | |||||||
| passive | present | — | — | dispudētur | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | dispudēbātur | — | — | — | |||||||
| future | — | — | dispudēbitur | — | — | — | |||||||
| perfect | — | — | dispuditum est | — | — | — | |||||||
| pluperfect | — | — | dispuditum erat | — | — | — | |||||||
| future perfect | — | — | dispuditum erit | — | — | — | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | — | dispudeat | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | dispudēret | — | — | — | |||||||
| perfect | — | — | dispuduerit | — | — | — | |||||||
| pluperfect | — | — | dispuduisset | — | — | — | |||||||
| passive | present | — | — | dispudeātur | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | dispudērētur | — | — | — | |||||||
| perfect | — | — | dispuditum sit | — | — | — | |||||||
| pluperfect | — | — | dispuditum esset | — | — | — | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | future | — | — | dispudētō | — | — | — | ||||||
| passive | future | — | — | dispudētor | — | — | — | ||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | dispudēre | dispudērī | dispudēns | — | |||||||||
| future | dispuditūrum esse | dispuditum īrī | dispuditūrus | dispudendum | |||||||||
| perfect | dispuduisse | dispuditum esse | — | dispuditum | |||||||||
| future perfect | — | dispuditum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | dispuditūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| dispudendī | dispudendō | dispudendum | dispudendō | dispuditum | dispuditū | ||||||||
References
- “dispudet”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dispudet”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers