dissoldre
See also: dissoldré
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin dissolvere (“to dissolve”); adapted to inherited verbs like resoldre.
Pronunciation
Verb
dissoldre (first-person singular present dissolc, first-person singular preterite dissolguí, past participle dissolt); root stress: (Central, Valencia, Balearic) /ɔ/
Conjugation
Conjugation of dissoldre (second conjugation, irregular, with velar infix)
Synonyms
Related terms
Further reading
- “dissoldre”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “dissoldre”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “dissoldre” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “dissoldre” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.